daar zijn de hsp’tjes

Het is twee uur ’s nachts en ik heb genoeg mensen, muziek, gin, beats en discolicht gehad. Ik ontvlucht de danskelder van het glossywaardige nieuwe huis van mijn vroegere buren. Terwijl de housewarming party doordendert, zoek ik de rust op in hun heerlijke loungehoek bij het terras.
Zou daar nog iemand zitten die ook liever een fijn gesprek voert dan zich hees te schreeuwen over de muziek heen?
Nee, de hoek blijkt verlaten. Het vuur knappert nog knus in de open haard en de dikke kussens lonken uitnodigend.
Er is helemaal niemand. Prima, even alleen, soms nog beter dan een fijn gesprek.

Ik wil geen etiket, maar als ik een test zou doen, val ik gegarandeerd door de mand: zo hoogsensitief als de pest. Hoogsensitief, prikkelgevoelig, ‘HSP’: een high sensitive personality. Er staat nog net geen ‘disorder’ achter maar dat leek het lange tijd wel. Een taboe, een tekortkoming, een raar en onhandig gebrekje. Maar tegenwoordig lijkt het tij te keren. Zijn de hoogsensitieven eerst een last aangepraat, nu wordt het warempel bijna hip. Er verschijnen boeken en interviews over. Fleur van Groningen praat uitgebreid over haar eigen ervaringen in haar boek ‘Leven zonder filter’ en onze eigen cultpsychiater Dirk De Wachter somt de voordelen op.

Ik herken veel uit het artikel dat van Groningen schreef in De Morgen magazine van afgelopen 9 september.
Voor wie niet weet wat hoogsensitiviteit inhoudt, neem ik met haar goedkeuring graag de volgende lappen tekst over uit haar stuk, waarin ze uitlegt wat het is: ‘Dat je niet de filter hebt die gewone, niet-hoogsensitieve mensen hebben: dat je veel meer informatie en zintuigelijke indrukken oppikt, en dus, om te voorkomen dat je overprikkeld raakt, regelmatig rust moet inbouwen om alles te verwerken. Dat je daarom vaak niet meekunt met wat gangbaar is: drukke uitstapjes, jachtige situaties, eindeloos gekeuvel over koetjes en kalfjes. Dat je goed aanvoelt wat er in anderen omgaat, empathisch bent. […] Dat je oog voor detail hebt en perfectionisch bent, een rijke innerlijke wereld koestert, diep ontroerd raakt en regelmatig de behoefte voelt om je naar binnen te keren.’

Verder beschrijft ze ook heel raak wat er gebeurt als je overprikkeld bent: ‘Ik voel me als een opgespannen elastiek die elke moment kan knappen. […] Ik verlies mijn relativeringsvermogen: mijn humor verdwijnt en zelfs de kleinste drempel wordt plots een berg. De bron van mijn creativiteit is onbereikbaar. Mijn empathie vind ik hinderlijk, want ik heb geen energie meer om me voor anderen in te zetten. Ik wil dat ze me met rust laten, ik wil niet begrijpen wat er in hen omgaat of erger: hun emoties in mijn lijf voelen. Elke extra prikkel – positief én negatief – ervaar ik als ondraaglijk. Geluiden, geuren, sferen, andere mensen, praten, informatie verwerken… Alles is teveel.’
Treffend beschrijft ze wat ze dan nodig heeft: ze vraagt haar vriend: ‘Kan je me gewoon even omhelzen?’ Na een dikke knuffel moet ze dan verder de prikkels alleen verwerken waarna ze weer gezelliger gezelschap is.
Als dat minder goed lukt, voelt ze zich onbegrepen en heeft ze de neiging om zich af te sluiten. Dan komt ze afstandelijk en onbereikbaar over. (Mijn lieve man zal deze situatie ongetwijfeld herkennen). Na een tijdje gaat dit weer over. (Gelukkig zal hij ook dit herkennen). Als de angst voor onbegrip gezakt is, door een dikke knuffel of een goed gesprek, komt de liefde immers weer aan de oppervlakte.

Wijzer geworden door Fleurs woorden, concludeer ik: het enige dat de buitenwereld kan doen is de onbereikbare lief omhelzen. De rest moeten mensen zoals Fleur en ik dus zelf doen. Een opgeruimde omgeving helpt daarbij erg, zo ervaar ik altijd.

images
Ik warm mijn rug aan de gloed van de vlammetjes en geniet van het momentje. Dan gaat de terrasdeur zachtjes open en komt buurvrouw Mara binnen met haar man. ‘Ha gezellig’ roept ze uit ‘is het hier voor de HSP’tjes?’

 

 

Geplaatst in: Blog

3 gedachten over “daar zijn de hsp’tjes

  1. Mary-Ann schreef:

    Wow.. voelt als een eyeopener. Ik herken dit ontzettend maar ben altijd in de veronderstelling geweest dat dit een dip genoemd werd.( of erger maar daar wil ik verder niet over uitlaten ) Er is dus nog hoop 😉 Bedankt Martine en Fleur. Ik ga me hier eens mee inlezen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.