bibliotheekmijmeringen

‘Wil Martine Schrage zich alstublieft zo snel mogelijk aan de balie melden?’ Afbeeldingsresultaat voor bordje toiletruimteHet is alweer een paar jaar geleden toen plots dit bericht omgeroepen werd in de bibliotheek van Turnhout. Ik schrik op uit het boek waar ik diep in verzonken zat, en rep me naar de balie. Oh jee, er zal toch niets aan de hand zijn?

Onlangs nam ik deel aan een soort van volksraadpleging in mijn stad. We krijgen een nieuwe bibliotheek in Turnhout en al is de bouwtekening al helemaal af, de stad wil blijkbaar de schijn van inspraak hoog houden, dus we mogen ons zegje doen over de functies die aangeboden zullen worden in de nieuwe bib.
Mijn wensenlijstje? Zeer ruime openingsuren (24/7 als het even kan), veel fijne stille werkplekjes en goeie koffie. (In de oude bib kon je enkel cappuccino mét suiker krijgen, ik drink mijn koffie liefst ongezoet.) Ik lijk nogal alleen te staan met deze wensen, de rest van de tafel zweert bij levendigheid, interactie, connectiviteit en ga zo maar door. De wereld heeft nood aan stilte maar in Turnhout is dat nog niet erg doorgedrongen.

Het gesprek loopt geanimeerd verder terwijl mijn gedachten afdwalen naar alle veranderingen tussen die oproep in de bib toen en mijn leven nu. We bivakkeren al jaren in een tijdelijke bib, ik ben terug komen werken in de stad waar ik woon, en mijn kinderen worden groot. Zelfstandig. Zelfs dat kleine meisje, de derde in de rij, wordt groot. Ze doet volgende week haar plechtige communie, gaat straks naar de middelbare school en fietst al helemaal zelfstandig drie keer in de week naar de pony’s in haar geliefde manege.
Haar haar is ondertussen zo lang dat ik er dotjes en vlechten in kan maken, maar ook daar zal ze me binnenkort niet meer voor nodig hebben.

Maar zoveel jaren geleden had ze me dus nog wel nodig:
‘Wil Martine Schrage zich alstublieft zo snel mogelijk aan de balie melden?’
Daar krijg ik te horen wat er aan de hand is: ‘Uw dochter zit op het toilet en heeft net zo lang geroepen tot er een bibmedewerker kwam. Ze vroeg of wij u op wilden roepen.’
Ik haast me naar het toilet.
‘Mama, waar bleef je nou? Kuis jij mijn poep eens af?’

Geplaatst in: Blog

Een gedachte over “bibliotheekmijmeringen

Laat een reactie achter bij Mimi Van HoofReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.