De eerste poging om het kanaal over te steken strandde glansrijk nog vóór we maar met een teen het water hadden kunnen voelen. ‘Zonder paspoort mag u Engeland beslist niet in’, zei de mevrouw aan het loket van de ferrydienst kordaat, ‘dat lukt u nooit.’

Daar zaten we dan, gepakt en gezakt in onze mobilhome, klaar voor de grote oversteek. Het plan was een rondreis langs de noordkust van Schotland, maar we slaagden er niet eens in Hoek van Holland te passeren. We hadden een ‘sans-papiers’ bij ons: de jongste had na haar paardrijkamp haar tas maar half uitgepakt, en daar zat de identiteitskaart nog in. Te druk met teveel ander leuks in haar levendige leventje.
‘Zal ik uw overtocht omboeken naar morgen?’, stelde de loketdame voor. ‘Dat is dan 94 € extra alstublieft.’
Láp, daar vliegt een lekker dinertje door het raam naar buiten en er zit niets anders op dan de mobilhome om te draaien en onverrichter zake huiswaarts te keren. Om de pas op te halen. Tenminste een goedkope nacht.
Aan de empathie van de bewaker – ‘Zó, dat is wel balen hè?’ – had ik al lang geen boodschap meer. Hoe vriendelijk hij het ook bedoelde.

Pas onderweg, en nadat Stella’s gierende huilbui over was, bedachten we wat we allemaal hadden kunnen proberen:
1. De buren bellen in de hoop dat iemand bereid zou zijn de identiteitskaart naar ons toe te brengen (we waren toch véél en véél te vroeg bij de ferryterminal)
2. Stella verstoppen in de kast/douche/alkoofbed van de mobilhome en glashard liegen dat ze er niet bij was.
3. douane verleiden tot het dichtknijpen ener oogje (yeah right, dream on)
4. zelf heen en terug rijden naar huis – omdat we toch véél en véél te vroeg bij de ferryterminal waren – en hopen dat we het dan nét zouden halen.

Maar ja, wij zijn niet echt van het stoere type dat dit soort dingen durft of zelfs maar verzonnen krijgt in het oog van de storm. We moeten altijd eerst uit het depressieputje klauteren voor we weer creatief kunnen zijn, dus met die ideëen van ons missen we altijd – euh – de boot.

Thuis hebben we een beetje aan zelftroost gedaan: een krantje, een koffietje, een Aperol Spritz, lekker ribbetjes gegeten op het terras, we zagen de Duivels winnen en de Nederlanders hun openingswedstrijd op het WK Ultimate frisbee tornooi verliezen en gingen op tijd naar bed.
Winst: weer een verhaal en een levensles rijker: opruimen loont.
Verlies: een dag Schotland. Die houden we tegoed.
Morgen wagen we een nieuwe poging om het kanaal over te steken.