good food all day

Of hoe een mens op zoek naar een simpele snelle en hopelijk niet te vette hap onderweg, belandt in het mooiste luxehotel dat ik ooit gezien heb.
IMG_2277Het was de laatste échte vakantiedag in Schotland, we hadden enkel nog reisdagen voor de boeg waarin veel kilometers gevreten moesten worden, en het werd later en later. In de dorpjes die we passeerden – elk bestaande uit hooguit vijf huisjes en een kerktoren – zagen we geen enkele pub, dus ook geen mogelijkheid tot ‘barmeal’. Tot we in Contin op dit bord stuitten:

Good Food – Warm Welcome‘, precies wat we nodig hadden. Dus draaiden wij het zandpad in naar de heuvels boven Contin. Na drie mijl hobbelen over putten en kuilen, bleek de pub een hotel te zijn. Ook goed, we hadden de fut niet meer om verder te zoeken en in een hotel kan je ook eten, nietwaar? Maar dit was niet zomaar een hotel, zo bleek, dit was Coul House Hotel, ‘Deliciously Relaxing‘.

 

 

 

Relaxen kunnen we ook, dus kom maar op met je good food. Aperitief in de lounge, dinner for five in the luxury dining room waar de tafeltjes gevuld zijn met rijke bejaarde dametjes die er kind aan huis lijken, ongeïnteresseerde tieners die op hun telefoon tokkelen terwijl ze verplicht bij pa en ma aan tafel moeten blijven, gewend aan en verwend door een overdaad aan luxe, en een groepje stoere alfamannetjes dat net terugkwam van vliegvissen en hun visgerei net in patserbakken stond te laden toen wij met onze mobilhome de parking op reden.

Zij: de crème de la crème van de Britse upperclass, wij het gepeupel uit België dat al dagen aan het wildkamperen was en zich net – bij gebrek aan douche – een plonsje in het Loch Maree gegund had bij wijze van kattenwasje. Proper volk zaten wij daar dus te wezen: vijf dagen ongedouched en nu straight out of a Loch deftig zitten doen in Coul House. Wat hadden we er schik in!
Verder in de dining room nog twee tafeltjes met aan elk tafeltje een dame alleen. Ook in de upperclass is het niet al rozegeur en manenschijn.
IMG_2250

Na ons dinner for five verhuizen we terug naar de lounge waar de koffie en thee geserveerd werd. Met huisgemaakte fudge en zanddeegkoekjes. Helemaal meegesleept door de chique oud-Engelse sfeer van deze lounge, meet Jerome zich een geheim-agent-air aan en fluistert in ware Sherlock Holmes-stijl in het verborgen microfoontje van zijn polshorloge: ‘Zojuist een geslaagde meeting gehad met MI6′.

Foto 30-07-18 om 20.17

Onder het motto ‘laten we eens gek doen’, waag ik een poging om in dit sprookjeshotel te overnachten, maar natuurlijk waren alle kamers fully booked. Misschien maar beter ook, want de centen waren wel op na dit dinertje.
Nu waren we ondertussen wel gevorderde wildkampeerders geworden (wildkamperen is officieel verboden in het Verenigd Koninkrijk maar het wordt wel gedoogd), maar de vraag of onze mobilhome dan hier mocht blijven staan voor de nacht, durfden we niet hardop te stellen. Die durfden we alleen te denken.
Alsof de manager onze gedachten kon lezen, sprak hij vervolgens: ‘But you are welcome to park your motohome in the carpark en stay the night here. You are welcome to spend some time in the lounge and you can use our toilets. Let us know if you need anything.’
Dat hun ‘warm welcome‘ geen loze kreet was, hadden we al ervaren, maar dit overtrof alle verwachtingen. We lieten het ons geen twee keer zeggen. We hadden al op prachtige plekken gestaan, maar nooit eerder op zo’n idylllische plek als deze. Wildkamperen 2.0 zeg maar.
IMG_2258.JPG

Een prachtig avontuur en een verhaal om te koesteren. Worth every penny. We slapen als koningen en prinsessen. De volgende ochtend doe ik nog een wandelingetje langs het ‘fairy walk‘ pad en gooi voor de zekerheid een muntje in de wensput, hier wil ik terugkomen.
IMG_2426Terug naar dit hotel dat ons ving met een simpel bordje langs de weg. Om nóg een boek te schrijven als dat van het ronde kamertje in Dunrobin voltooid is ofzo. Ik zal wel zorgen dat ik dan gewassen ben. 

IMG_2429
.

Geplaatst in: Blog

4 gedachten over “good food all day

  1. Luc schreef:

    Wat een verhaal…. vermits jullie met de glimlach alles beleefde…. doet het eerste deel me denken aan Keeping Up Appearances… nu wie is wie als personage, lol?

    • martineschrage schreef:

      Ja, ik had ook de hele tijd een Hyacinth Bucket – gevoel en moest hele tijd denken aan het zeer toepasselijke spreekwoord dat ik eens over Hyacinth las: ‘Her slip is showing’. Of je onze slip kon zien dat denk ik nu niet… en hopelijk zeker niet ruiken??!! :)))

    • martineschrage schreef:

      oh nee hoor… we zijn nog lang niet aan het einde van de vakantieblogs:) Schotland en het samenzijn met het hele gezin heeft me zoveel inspiratie geboden! Zet je maar schrap voor nog meer 🙂

Laat een reactie achter bij martineschrageReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.