Ik heb slecht geslapen. Wat zeg ik? Ik heb níet geslapen. In hotels slaap ik altijd slecht de eerste nacht. Daarom had ik deze keer mijn voorzorgen genomen en voor het eerst van mijn leven iets geslikt om te slapen: een tabletje melatonine. Maar zelfs twéé tabletje melatonine plus het herhaaldelijk toepassen van het vijfde advies van thuisarts om beter te slapen mochten niet baten. Deze maatregelen konden natuurlijk niet opwegen tegen alle punten waarop ik gezondigd had tegen dit thuisarts-advies. Ik had ’s avonds nog koffie gedronken, bang dat ik tijdens het theater in slaap zou vallen omdat ik het geeuwen niet kon onderdrukken. Ik had veel te veel blauw licht geabsorbeerd toen ik na het theater in bed nog uren op de laptop had zitten tokkelen, op zoek naar een nummer dat ik kwijt was en waarvan ik me noch artiest, titel of tekst kon herinneren. Enkel nog de sfeer van het nummer was blijven hangen en ik móest dat nummer in de Spotify playlist hebben om goed te kunnen schrijven.
En toen ik dan eindelijk begon in te dommelen – het was al halfdrie – kwam er een lawaaierig stel thuis. Zo diep in de nacht zou ik me zo stil mogelijk houden om de andere hotelgasten niet te storen in hun slaap. Maar zij niet. Er werd geknald met deuren, de WC werd een keer of vijf doorgetrokken en daarna werd er uitgebreid gedoucht.
Ergo, ik knip het licht maar weer aan en ga een blogje schrijven over deze ergernissen en de bijbehorende slapeloosheid. Ik ben hier toch op schrijfretraite, in dat kader is dit wel een passende actie.
Het is ondertussen 2.55u. Het stel is stil. De luidruchtige seks die ik nog verwacht had, blijft gelukkig uit. Het zou niet alleen luidruchtige seks geweest zijn, maar ook nog eens heel langdurige. Want aan hun lawaai te horen hebben ze flink wat alcohol op. En de willen-maar-niet-kunnen-seks die daar het gevolg van is, die wil ik echt niet aanhoren.
Ik knip het licht uit en waag een nieuwe poging. Slaapwel!
En wat hebben wij dan geleerd, Martine?
Slechte nachten zijn klote.
Alcoholseks sucks.
En wie heel lang blijf zoeken, die vindt. Zelfs om vier uur ’s nachts. Het was ‘Verdriet’ van Kommil Foo.