En ik die dacht dat hotelnacht 1 hel was? Well, you ain’t seen nothing yet, here comes hotelnacht twee, maak je borst maar nat. Ik heb geen oog dicht gedaan en dat was nog maar het begin van de miserie. Ik moet ergens toch een uurtje in slaap gevallen zijn want ik fietste langs ondergelopen oevers, en dat moet wel een droom geweest zijn in deze tijden van aanhoudende droogte.
Deze keer had ik koffie en blauw licht achterwege gelaten en had ik weer de melatonine genomen. Tot een uur of halfeen sliep ik dan ook redelijk. Toen begon de verkoudheid die ik nog snel van manlief cadeau had gekregen me parten te spelen: hoofdpijn, loopneus, keelpijn. Opstaan, slokje water drinken, neus snuiten, terug bed in.
Draaien, woelen, buik, rug, terug buik, terug snuiten, beetje dommelen.

En toen – ik verzin dit niet – ging het brandalarm af! Lees verder →