het beste wat ik heb

Moedeloos zou een mens ervan worden, de schare chronisch zieken die in onze spreekkamers passeert voor wie de medische stand geen afdoende remedie in de aanbieding heeft. De fibromyalgie-patiënten, de prikkelbare darmen, de post-Lyme, de chronische vermoeidheidssyndromen, chronische pijnklachten, de burn-out en ga zo maar door.
Dokters krijgen er een punthoofd van en een heart-sink aanval, en de patiënten ploeteren voort, hun lijden als een zware ball & chain achter zich aanslepend.

Wij als medische stand hebben slechts ontoereikende antwoorden te bieden, er zijn veel lapmiddelen in omloop en gewetenloze pseudogenezers varen wel bij de wanhoop van mensen die bereid zijn veel geld te betalen in ruil voor een beetje hoop op genezing door dubieuze praktijken, vage behandelingen en magische beloften. De evidence base is vaak ver te zoeken.

Het eerlijke antwoord is: we weten het niet. We weten niet hoe we deze mensen moeten helpen. We weten op dit moment enkel dat naast de specifieke aanpak een multidisciplinaire aanpak van o.a. beweging, ergotherapie, cognitieve gedragstherapie en/of psychotherapie het beste is wat we op dit moment kunnen bieden. Bij gebrek aan beter, is dit wat de klachten zo draaglijk mogelijk maakt, ze leren er op deze manier zo goed mogelijk mee omgaan. Genezing belooft het niet.

Wat ik wel weet: van alles wat ik in de spreekkamer kan aanbieden, is mindfulness het beste wat ik in mijn gereedschapskoffer heb. Voor mezelf, omdat ook ik een kritische grens heb van wat een mens kan incasseren. Er is een limiet van wat ik per dag kan handelen aan chronisch leed uit deze categorie. Het vraagt veel meer tijd en aandacht en zorg. Het vraagt simpelweg veel meer van een (huis)arts.
Maar vooral ook voor de patiënt: de patiënt die de vaardigheid van mindfulness leert en oefent, kan beter surfen op de golven van zijn ziekte.
Met een gunstig neveneffect: hij ontdekt of herontdekt daarbij vanzelf een verborgen schat. Oók als alles moeilijk lijkt, schijnt af en toe de zon. Broodnodige geluksmomentjes om elke dag weer door te gaan. Opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Dus tot de wetenschap met oplossingen komt, kan ik het beste wat ik heb niet voor mezelf houden. Mindfulness is veel beter dan veel zaken waar ik het soms in de spreekkamer mee moet doen. Maar het vraagt ook wel iets. Het vraagt tijd en inzet, oefenen en blijven oefenen. Piano leer je ook niet spelen met een uurtje per week. De vaardigheid om mindful in het leven te leren staan vergt toegewijde oefening. Maar dan krijg je ook iets.
Het heeft mij zoveel gebracht, hoog tijd dat ik het nu door ga geven.

PS: De eerste groepen zijn al begonnen, hou de website in de gaten: nieuwe data worden daar gepubliceerd zodra er weer een cursus start.

Geplaatst in: Blog

2 gedachten over “het beste wat ik heb

  1. Wim schreef:

    Beste Martine,
    Waar haal je toch de tijd concentratie inspiratie vandaan om zulke mooie blogs te schrijven in zulk een korte tijd.
    Dit is werkelijk een blog waar ik het helemaal mee eens ben. Maar het eeuwige geloof in evidence based is voor mij niet ( meer) heilig. Vaak hoge kosten met rente mager resultaat. Ik geloof nog steeds in de helende werking van de huisarts met empathie zoals ik jou ook ken en ook weer uit deze blog blijkt. Prettige Paasdagen.

    • Martine schreef:

      Dag Wim, dank voor je fijne reactie! Waar ik de tijd vandaan haal? Deze hele week heb ik heerlijk vakantie thuis. Nergens beter dan thuis met dit mooie weer: blogje, koffietje, boekje, fietstochtje,… En hoe lekkerder ik in mijn velletje zit, hoe meer schrijfgoesting ik heb. Eigenlijk moet ik dus gewoon zo snel mogelijk met pensioen, dan rollen de blogjes aan de lopende band mijn pen uit 😉

Laat een reactie achter bij WimReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.