Eindelijk ben ik eens bij Kanal geraakt. De imposante cultuurtempel gevestigd in de voormalige Citroëngarage in Brussel, ons eigen Centre Pompidou’tje, stond al lang op mijn verlanglijstje. Ik wou vooral de ruimtes zien. Over de tentoongestelde kunst had ik nogal tegenstrijdige recensies gelezen. Nu ben ik bepaald geen kunstkenner – wel een kunstgenieter – maar zelfs ik kon zien dat daar inderdaad nog werk aan was. Maar de ruimte, waauw! Die geweldige industriële volumes, ik was er zwaar van onder de indruk.
Alle bordjes uit vervlogen tijd hingen er nog: ‘auto’s bestemd voor export’, ‘oplevering nieuwe auto’s’, ‘carrosserie’, de parkeerstrepen op de vloer,… Vreemd om daar nu rond te lopen en moderne kunst te zien. Heel grappig was de plastic expo in de ‘phantom offices’. Ja, zo’n MacIntosh hadden wij vroeger nog in de praktijk in Lommel waar ik mijn huisartsenopleiding gedaan heb! Die iMac! Die panterzithoek!

Maar binnen al dit modern kunstgeweld in social-media-tijden, werd ik het meest geroerd door een prehistorisch directe vorm van communicatie: op de muur van de toiletten.
‘Je veux savoir ce que je veux’ kalkt een wanhopige jongeling op de muur.
Een andere wijze jongeling beantwoordt deze existentiële noodkreet rustig en doceert: ‘Il n’y a pas de réponse absolue à cette question! Fait! Et prend du plaisir…’

Ik weet niet waar ik het meest van geniet. De indrukwekkende architectuur van de gigantische garage? De ijverige studenten van de kunstopleiding van La Cambre die in de ateliers aan het werk zijn en waar een enorme energie van uitgaat? (Overigens ben ik meer onder de indruk van hun enthousiaste arbeid en hun überhippe stijl en uitstraling dan van hun kunstwerken, op de keramiek na die een jonge vrouw maakt aan de hand van de aantekeningen die haar oma haar heeft nagelaten). Of van het geruststellend besef dat het antwoord op de grote vragen van het leven nog altijd op het toilet te vinden zijn? Zowat de laatst overgebleven plek op aarde waar een mens nog tijd en ruimte heeft om na te denken, ver weg van het geblaat en het gebraak in het Twitterriool.
De rest van het antwoord en de wijze les gingen verloren door te smalle kadrering van de foto die ik ervan gemaakt heb. U zal er dus zelf heen moeten om het ultieme antwoord te ontdekken op de vraag wat u wilt in dit leven.
Wie zegt dat kunst niet meer bij machte is antwoorden te bieden op de grote kwesties?
Damestoiletten, laatste deur, de muur links van u.