#35 dagboek van een huisarts aan het coronafront

* callcenter verveling *

We zitten hier met zijn vieren voor piet snot. Ik kijk om me heen en zie drie huisartsen die alweer een stuk van hun weekend opofferen om het covid-callcenter te bemannen, geconcentreerd over hun laptops gebogen. Ik doe hetzelfde: mails en vakliteratuur bijwerken, blogje beginnen, bezigheidstherapie. Want de telefoon blijft stil.
Het wordt tijd om dit af te gaan bouwen, we zijn overbemand.
Er zijn veel redenen te bedenken waarom het zo rustig blijft: de regio doet het vooralsnog goed in de covid-cijfers, we hebben geluk gehad. Maar verder went een mens aan alles, dus ook de grote schrik van in het begin is geluwd en we krijgen minder telefoontjes die ontstaan zijn uit angst. Verder is het zo dat door afstand, isolatie en handen wassen ook andere infectieziekten minder voorkomen. We zijn op dat vlak gemiddeld gezonder geworden. Maar we zien ook minder accidentjes en wonden en dergelijke. En als je nu bijvoorbeeld rug- of schouderpijn hebt en je bent toch gewoon thuis van je werk, tja, dan pas je je maar een beetje aan aan de mogelijkheden.
We zien van alles dus veel minder: mensen bellen niet en blijven weg.

We zitten hier dus nu met vier werkeloze huisartsen, en hebben een zee van tijd. Veel mensen hebben nu een zee van tijd.
Collectief zijn we aan het bakken geslagen, aan het knutselen en handwerken. We naaien mondkapjes of wagen ons aan zuurdesembrood.
Mijn zoon is gemberbier beginnen maken (zie foto hierboven) en ik waag me vanmiddag met mijn dochter aan een cheesecake. Uit een pakje. Dat moet zelfs mij lukken ondanks mijn abominabele huisvrouwkwaliteiten.
Verder had mijn andere zoon met zijn lief eergisteren een geweldige watermeloen-cocktail gemaakt. Daar was nog zoveel van over dat ik daar ijsklontjes van heb gemaakt. Dat bleek helemaal niet zo moeilijk en niet om mezelf op de borst te kloppen, hoor, maar ik durf zelfs beweren: de klontjes zijn heel goed gelukt. En zo zijn we weer bij alcohol beland – naast mindfulness een favoriet onderwerp in mijn coronablogs – en kan ik hier terwijl ik toch niks te doen heb mijn blogje tikken en alvast reikhalzend uitkijken naar het aperitief van vanavond ?

Omdat het in het weekend allemaal wat luchtiger mag zijn, heb ik in het kader van de alcoholische ontspanning hieronder een paar grappige memes verzameld die ik in de loop van de afgelopen weken daarover binnen kreeg. Ik ben blijkbaar niet de enige die zich ermee amuseert: naast brood en cakes bakken is drank blijkbaar een nationale hobby geworden.

En omdat nu mijn mailbox leeg is, mijn tijdschriften gelezen zijn en zelfs mijn blog al af is, ga ik voordat ik hier omval van verveling het advies van een goede vriend opvolgen. Ik heb de tip ter harte genomen en geef ze hierbij ook aan jullie door. Doe er je voordeel mee!

Beste vrienden,
Mag ik jullie vandaag een leuke tip geven?
Deze goede raad kreeg ik van een vriendin, en omdat het voor mij ook goed gewerkt heeft wil ik het met jullie delen…
Een arts zei op tv dat je, als je tot innerlijke rust wilt komen, alle dingen waaraan je begonnen bent af moet maken.
Omdat we eigenlijk allemaal wel wat meer rust in ons leven
willen hebben, ben ik hier thuis gaan rondsnuffelen naar zaken
waaraan ik begonnen was en nooit had afgemaakt.
Algauw vond ik een fles Cognac die nog halfvol was.Vervolgens zag ik een geopende fles Chardonnay in de koelkast staan. Toen een vles Bailies en een vles wum. Toen ook noch een dos znoepies van M em M, en noch wad gips van Smis. Ook noch un ressie wiskie. Je hep cheen noossie van hoe ik mu nu foel.
Stur did an al ju vrinden die rusd noodeg hebbe. En seg da je fan ze hout.
Kuzzes fan joeli frintin Matine.

Geniet van het weekend, geniet gerust van een drankje, maar doe dat met mate en hou het leuk.
Maar vooral: #blijfinuwkot (tot 3 mei), #wasuwhanden (voor de rest van uw leven), #flosuwbrein, hou u goed en geniet van de zon???! En zoniet: BEL JE HUISARTS! Ga niet in de wachtzaal zitten, loop niet meteen naar spoed.

Geplaatst in: Blog

5 gedachten over “#35 dagboek van een huisarts aan het coronafront

  1. Marie Boven schreef:

    Hey,

    ik wil een stuk cheesecake. Dat komt helemaal in orde.

    En dingen uit een pakje kunnen echt wel mislukken. Vraag maar aan mijn schoonzus. Die slaagde erin om wafels uit een pakje te verknoeien enkele jaren geleden en wij lachen er nog steeds mee. Maar ondertussen heeft daar de dochter (even oud als Stella) het bakken overgenomen.

    En moest je toch twijfelen. Een goede verdeling van de taken is het halve werk. Stella de cheesecake en jij de aperitief en Wim de afwas.

    Grapje, hé.

  2. Marg Vlemmix schreef:

    Wat raar, het verschil met Nederland! Van de week heb ik er twee dagen over gedaan om de dokter te kunnen bereiken! Hij sloeg steeds af nadat de tekst te horen was dat het té druk was, op een ander tijdstip terug bellen! Daarom was ik de volgende dag op tijd op, belde 1 minuut over 8, toen waren er al 7 wachtende voor me! Ik heb gewacht, om kwart voor 9, eindelijk de assistente. Nadat ze m’n verhaal hoorde zei ze, kunt er een foto van maken? Nee, dat zou een hele serie worden, en ik heb niet zo’n mobiel! Ik kon toen na de middag komen, we waren met twee in de wachtkamer, dus dat is niet zo’n probleem. De dokter, niet mijn eigen huisarts, zei toen hij het links en rechts controleerde, je hebt veel te lang gewacht! Ja, wat dan wilde ik zeggen! Jeetje mina, ik voelde me al zo schuldig omdat ik belde!

Laat een reactie achter bij MartineReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.