* ’t is zondag voor iedereen *

De kop is eraf, eerste keer alleen getoerd in het woonzorgcentrum. En met de kop viel ook meteen alle spanning weg.
Altijd hetzelfde liedje: pas als de spanning eraf is, heb ik in de gaten hoe strak de boog gespannen stond. Dat het emmertje dus gisteren overliep, lag dan ook niet alleen aan de rommel in huis, maar blijkbaar ook aan het geplande bezoek vandaag.
Het voordeel van overlopende emmertjes is dan weer dat ze daarna een stuk leger zijn en er weer wat bij kan. Ik geef het niet graag toe – want een overlopend emmertje klinkt sympathieker – maar eigenlijk was ik dus gewoon overprikkeld. En een overprikkeld mens, krijgt de extra prikkels – zoals daar zijn: kruimels, rommels, geluiden,.. – niet meer verwerkt en kwijnt een beetje weg.
Dit overprikkelde mens droomde zelfs vannacht dat ze geïnfecteerde auto’s moest opsporen en die dan volledig moest ontsmetten. Voorbereiding voor het werk van vandaag schijnbaar. En verder droomde ik ook dat ik met mijn zus ging kamperen. Wat totaal niet ter zake doet, maar zeg nou zelf: hoe vaak is dat het geval met dromen?

Maar genoeg daarover. Het huis is weer op orde, ik heb sorry gezegd, en iedereen is weer blij en vrolijk. De kinderen hebben op deze mooie zondag weer keihard aan hun studie gewerkt en liggen nu in de hangmat van een verdiend pintje te genieten. (nee, dat geldt niet voor de bijna-veertienjarige). Knap van hen!

Sorry klinkt trouwens veel mooier in het Zweeds: je schrijft ‘förlåt’ en het klinkt als ‘feloet’, zelfs bijna ‘floet’. In de Netflix-serie ‘Bonusfamiljen’ vliegen de floets in het rond, desnoods vier keer achter elkaar. Floet floet floet floet. Zand erover en we kunnen weer verder.

En verder gingen we. Zes Covid tests afgenomen van weer zes nieuwe zieken in het woonzorgcentrum. Ik krijg de indruk dat we daar nog in het stijgende deel van de curve zitten.
Het is veel tegelijk wat er daar allemaal op me afkomt: de kamerisolatie, sommige gangen volledig afgesloten met alle bijbehorende aan- en uitkleedprocedures. Geheid dat ik foutjes maak, ik heb er nog geen routine in. En omdat je van afdeling naar afdeling gaat en de situatie op elk verdiep anders is, is het ingewikkelder dan een shift draaien in de infectiecontainers op de wachtpost.

Maar naast alle nieuwe indrukken, was het ook fijn om de sfeer onder het personeel te ervaren. Petje af voor al dat vrouwvolk en die ene man. Op hun schouders komt het zwaarste werk terecht. En ze doen dat zonder morren. Aan alle mensen die niet terug aan het werk willen of durven: kom één dag meekijken in het woonzorgcentrum en durf dan nog eens je mond open doen. Je zingt vanzelf een toontje lager.

En nu is het weekend. De gin-tonic smaakt, uit de keuken zweven geuren van een heerlijk visgerecht deze kant op en de Covid perikelen mogen even zelf in hun kot. ’t Is zondag voor iedereen

#blijfinuwkot maar word niet #zotinuwkot, #wasuwhanden, hou u goed en geniet van de zon???! En zoniet: BEL JE HUISARTS! Ga niet in de wachtzaal zitten, loop niet meteen naar spoed.