#63 dagboek van een huisarts in tijden van corona

* ode aan de ochtend *

Was het maar altijd ochtend.
De ochtend is het mooiste moment van de dag om te mediteren en rustig wakker te worden met de zon op je gezicht en een kop thee in je hand. Of koffie. Om de krant te lezen en te schrijven. Om de dag gezond te beginnen. Met een goed ontbijt. Of een stevige wandeling.
De ochtend is het beste moment om te genieten van een heerlijke vrijpartij. Of van de mooiste muziek ter wereld: fluitende vogeltjes. Of van allebei tegelijk.
Om te sporten. Om plannen te maken en te dromen. Om kutklussen te doen, zodat je de hele rest van de dag die heerlijke voldoening blijft voelen van het afstrepen van die klussen. Of om DERKs te doen. Want DERKs mogen dan een iets mildere vorm van kutklussen zijn – DERK staat voor ‘Doe Eerst de Rotklus’ – maar geven gegarandeerd evenveel voldoening.
Om je mailbox op te schonen en korte metten te maken met al die nog te lezen vlaggetjes bij veel te lange en onder bijlagen kreunende berichten. Om je zegeningen te tellen. En om onvermijdelijk keer op keer vast te stellen: de ochtend is alweer om.
Een ochtend is nooit lang genoeg om alles te doen wat je wil doen.

De avond is goed voor een glas rosé, om je mailbox dicht te laten (je bent toch niet fris genoeg meer om hoofd- en bijzaken uit elkaar te houden en laat je te gemakkelijk in beslag nemen door vanalles en nog wat), samen te eten en op tijd naar bed te gaan. En je te verheugen op de volgende ochtend.

Op een bankje aan de rand van het Koeiven, geniet ik op het einde van mijn wandeling van het laatste stukje ochtend op deze vrije Hemelvaartsdag. De koeien keren me loom hun fraaie bruinzwarte kont toe.