* oogstrelend manvolk *
Opzettelijk verdwalen is de beste manier om op schattenjacht te gaan. Men neme een vaag doel – dat heerlijke bankje verscholen tussen het riet in Winkelsbroek, kan ik daar via een fietsbare weg geraken? – en fietst een beetje in de vermoedelijke richting om onderweg al snel op paden te komen die men niet kent en alzo in een heerlijk groen gebied te belanden waar de weggetjes kleiner en kleiner worden tot men niets anders hoort dan vogeltjes en het gekabbel van de Grote Caliebeek. De gevonden schat aldaar is een bankje zonder rood-wit gestreepte linten die een mens verbieden te gaan zitten. Men zette zich op het bankje en drinkt een koffie. (Verdwalen is prima, maar niet zonder de nodige voorzorgsmaatregelen. Plezier moet je wel een handje helpen.)
Behalve een bankje waar men bij gebrek aan linten op mag zitten, biedt dit afgelegen groen nóg een voordeel: het grenst aan een militair domein. Bijgevolg is het enige volk dat hier passeert een paar oogstrelende exemplaren van de mannelijke kunne. Strak in het gestroomlijnd lijf zittend manvolk dat zijn conditie op peil houdt met een rondje joggen tijdens de middagpauze.
Al mijn zintuigen worden hier trouwens verwend. Vogelgefluit, kikkergekwaak en kabbelend water voor de oren, de ogen die zich laven aan de mooie mannen, mijn neus en mijn smaakpapillen genieten van het koffietje en mijn tastzin schept plezier in het gevoel van mijn vingers die zich razendsnel over het toetsenbord bewegen om de zinnen die zich van plezier in mijn hoofd beginnen te vormen bij te kunnen houden. Die laptop had ik toch bij me na een ochtend werken in de covid-container van de triage raadpleging.
Ik zit dus goed in mijn vel, zo moge duidelijk zijn.
Voor de mensen voor wie dat ook het geval is, en die dat ook zo willen houden, is de website checkjezelf.be in het leven geroepen. Onder het motto: ‘Gaat het nog? Zorg je wel goed voor jezelf?’ spoort de overheid ons aan om alert te zijn op onze mentale gezondheid – want in alle zorg voor anderen zouden we onszelf soms bijna vergeten – en reikt ze tips aan. Ik moest niet lang zoeken voor ik weer de tip over ademhalen en meditatie vond. Zo gezond! Het verraste me dan ook niets dat ik in een interview afgelopen weekend las dat ook gezondheidseconoom Lieven Annemans sinds een paar jaar mediteert. Ik hoorde die man altijd al graag bezig en nu snap ik nog beter waarom.
Als je níet goed in je vel zit, en onvoldoende baat hebt bij tips, kan je natuurlijk ook altijd de telefoon pakken of chatten: met tele-onthaal kan je bellen (106) of chatten, en hetzelfde geldt voor de jongerenvariant daarvan: awel. Er zijn nog heel veel andere mogelijke hulpkanalen bereikbaar. Charlotte Bary vatte ze allemaal samen in dit YouTube filmpje.
En dan is er natuurlijk altijd ook je huisarts. Die luistert en samen met jou zoekt naar wat nodig is.
Verder fietsend ontdekte ik nog wat verrassingen: een mooi visvijvertje (mijn dochter wil al heel lang eens gaan vissen en aangezien dat volgens mij een heel mindfulle bezigheid is, wil ik daar gerust eens werk van maken), de ijsjes van de Zwaluwhoeve (die ik al wel kende maar die keer op keer een herontdekking waard zijn, alleen is het nu in corona-tijd hoog tijd voor een alternatief voor cash betalingen) en – terug thuis – dat de eindelijk weer opgehangen zit-hangmat heerlijk is om in te lezen maar niet ideaal is om op de laptop blogjes te tikken.
Afgelopen weekend was de heerlijke verrassing dat mijn favoriete koffiebar Breek voor het eerst sinds de lockdown weer open was (enkel voor take-away) zodat ik mijn jarige dochter kon verrassen met hun overheerlijke cheesecake, en net daarvóór verscheen op Medisch Contact nog het itempje ‘Vandaag op de werkvloer’ waarvoor ik vorige week geïnterviewd was.
Zo zie je maar weer: op een steenworp van je voordeur stikt het van de verrassingen. Je moet er alleen een paar muggenbeten voor over hebben.