De hondenmensen troepen in de hondenwei bij elkaar voor een praatje terwijl hun honden uitgelaten blaffend met elkaar dollen. Vaste prik waarschijnlijk. Aha, dat doen mensen dus als ze niet meer hoeven te werken. Ik trap stevig door. Kom net van alweer een nachtdienst en heb mezelf na een snelle douche nog een koffie gemaakt die nu in de thermomug in mijn rugzak zit. Nog even een momentje voor mezelf voor ik de werkdag weer in vlieg.
Naast de vuilnisbak bij de ingang van het Stadspark staan twee grijze vuilniszakken. Joepie, er zijn nog mensen die vuil rapen! Medestanders in mijn zwerfvuil-opruim-acties, daar kan ik alleen maar blij mee zijn.
Ik zet me op een rustig bankje. Er komt een Aziatisch echtpaar aangefietst dat abrupt van het pad afwijkt en het grasveld in fietst. Ze parkeren hun fietsen tegen een boom. Ik verheug me al op een schouwspel Tai Chi deze mooie ochtend, maar nee, ze gaan kastanjes rapen.
Aan de andere kant van het pad komt ondertussen een klasje met juf aangelopen. Ze wapperen met hun A4-tjes en gaan op zoek naar allerlei klein spul op de grond.
Weer komen een paar hondenmensen aangewandeld, twee vrouwen met schoothondjes. Een oude man spreekt de dames aan. Dat het tenminste droog is vandaag. En niet zo koud ook. Het weer is altijd goed. Al is het maar om een beetje contact te hebben in deze rare tijden.

Vogeltjes overal rondom me. Vóór me het geluid van een drilboor, achter me een heggeschaar en schuin in de verte het geraas van de snelweg. De warme beker koffie in mijn hand.
Pauze in wat voelt als een 30-urige werkdag. Dit momentje pakt niemand me af. Oké, ik heb in een bed gelegen, maar onderbroken door telefoontjes en gestoord door het lawaai van de verluchtingsinstallatie is slapen een illusie.

‘Goedemorgen!’ Twee dametjes stappen me voorbij. ‘Dat is mijn dokter,’ hoor ik de één tegen de ander zeggen.
Het is vrijdag. Bijna weekend. Voor nu even geen wachtdiensten in het verschiet.
Ik druppel wat ‘Motivation’-blend etherische olie op de binnenkant van mijn mondmasker en begin aan de werkdag. Als het niet van binnen komt, dan maar uit een flesje.