Kijk, eigenlijk vind ik dat iedereen zou moeten schrijven. Een dagboek, een blog, brieven… iedereen zou zich die uitlaatklep moeten gunnen. Uitlaatkleppen hebben we allemaal nodig om stoom af te laten bij oplopende druk. Toch zeker de introverten. De binnenvettertjes die alles opkroppen en zich steeds verder in zichzelf terugtrekken tot ze imploderen en de bom barst. Op Facebook bijvoorbeeld.
Nu zijn er buiten schrijven veel andere uitlaatkleppen mogelijk maar het grote voordeel van schrijven – en gelezen worden – is de dag van nationale steun die daarop volgt. Gisteren kwam er zo’n massale lawine aan steunbetuigingen op gang dat ik vannacht als een roosje geslapen heb en fluitend aan de zondag begon.
Man wat deed dat goed: de hartjes, de lieve commentaren, de babbels, de bloemetjes. Ook mijn welwillende collega kwam met een bloemetje en een luisterend oor langs. Moedig vond ik dat. Haar talent voor luisteren en hete kastanjes uit het vuur halen is bewonderenswaardag.
Zo hebben barstende bommen ook hun positieve kant: zaken worden uitgesproken, oude en niet langer werkbare gewoontes worden doorbroken en nieuwe mogelijkheden onderzocht. Het opent wat vastliep.
Nee, ik loop nog niet weg. Maar dingen openbreken geeft energie en verse zuurstof.
Af en toe schoon schip maken is niet verkeerd.
Dat dat gedoe oplevert, is onvermijdelijk. Een lastige bijwerking van leven: we rollen van gedoe naar gedoe en zo rijgt de tijd zich aaneen.
Of zoals Matthijs van Nieuwkerk in de weekendkrant schrijft: ‘Het leven is een gedoetje, zei wijlen de schitterende Nederlandse Denker des Vaderlands René Gude, en hij had gelijk. Altijd maar overeind blijven in die eeuwige branding van voor- en tegenspoed, totdat godbetert Magere Hein ook nog eens zijn hoofd om de hoek steekt; zo eenvoudig is het allemaal niet. Dus wat helpt, dat helpt.’
Bij mij is dat wat helpt dus schrijven. Schrijven, blijven ademen en er wat tijd overheen laten gaan. Tijd is altijd nog de beste remedie om gedoe te laten bedaren. Een storm gaat altijd weer liggen.
Het heeft me allemaal zo goed gedaan, dank jullie wel allemaal. ?
Er komt vast weer iets goeds van. Ook dat is een bekende bijwerking van barstende bommen.
Ik had daarstraks al gereageerd, maar er liep precies iets mis… Hopelijk komt het nu geen 2 keer.
Ik wilde graag laten weten dat ik inderdaad sinds kort opnieuw beginnen schrijven ben. Gedeeltelijk door jouw blog te lezen.
Jaren geleden hield ik al eens een blog bij. Die was vooral bedoeld om mijn naaiwerkjes te tonen aan de buitenwereld die toen nog niet altijd een facebookaccount had. Maar met op den duur 4 jonge kinderen in huis vond ik het moeilijk om tijd te maken om de blog up to date te houden en stopte ik ermee. Nog veel vroeger schreef ik al dagboeken en gedichten. Maar de laatste jaren niets meer van dat alles.
Ergens rond de zomer dit jaar begon ik jouw blog te volgen (ontdekt via tobe). En toen ik in augustus op een bepaald moment door alle coronashizzle helemaal met mezelf in de knoop lag, nam ik een voorbeeld aan onder andere deze blog en schreef ik op een dag alles van me af. Gewoon in een word-documentje, want ik wist op dat moment niet waar ik naartoe wilde… Opnieuw een dagboek gaan bijhouden, een blog, … ? Ondertussen zijn we weer heel wat weken verder. Ik schreef toen in augustus 2 lange epistels die wellicht nooit iemand te lezen zal krijgen. Maar het deed zo ontzettend veel deugd om alle negativiteit van me af te schrijven… Ik vond het alleen niet zo geweldig om me steeds achter de pc te moeten zetten om te schrijven. En dus ligt er sinds vorige week een schriftje naast mijn bed. Ik kocht nieuwe leuke pennen om erbij te leggen. En zo heb ik de laatste week haast elke avond even de dag van me afgeschreven. Geen idee hoe lang ik het ga volhouden. En dat maakt me eigenlijk ook niet zoveel uit. Op dit moment helpt het me vooruit in het leven en dat is wat telt denk ik… En misschien ben ik ooit wel weer klaar voor een nieuwe blog. Ergens lijkt me dat ook terug leuk om mijn hersenspinsels opnieuw met anderen te delen. Maar daar ben ik nog niet helemaal uit.
Superfijn om dit te lezen. Ja, schrijven kan zoveel doen voor een mens, wat fijn dat je dat hervonden hebt. Enjoy!
Ja schrijven is zó eenvoudig en kan zó verlossend zijn. Ik geef dan ook graag een mooi dagboek kado aan mensen die in een crisis periode zitten .
Meer als 11 jaar geleden werd onze kleinzoon als eerste geboren, we hebben 2 dagen voor hem gezorgd + zijn broertje en nichtje, ik hield voor hun allemaal een dagboekje bij, tot ik een herseninfarct had, daarna was het afgelopen. Die boekjes zijn me heel dierbaar, of ze ooit de boekjes lezen weet ik niet….in ieder geval mooi om te doen!
?