De wijsheid van filosofen biedt een onuitputtelijke bron van troost en verlichting. Nu ons het reizen onmogelijk is gemaakt, reis ik in mijn hoofd met het heerlijke ‘De kunst van het reizen’ van Alain de Botton. En in de krant lees ik hoe journalist Joël De Ceulaer en filosoof Maarten Boudry de aanpak van de pandemie fileren met het instrumentarium van de filosofie.
Wat ik daarin lees, helpt me ook om mijn ontslag een plaats te geven: ‘In een onzekere wereld maken we allemaal fouten. maar niet alle fouten zijn even vergeeflijk. Dat komt omdat je in veel situaties twee soorten van fouten kunt maken, waarvan de ene veel gevaarlijker of noodlottiger is dan de andere. In de statistiek en besliskunde spreek je dan van een asymmetrie tussen de twee soorten fouten.’

Nu staan de pandemie en mijn ontslag niet direct met elkaar in verband – of toch ook weer wel, het is maar hoe je het bekijkt – maar dat van die fouten, dat snijdt hout. De publicatie van het gewraakte blogje dat rechtstreeks aanleiding was voor mijn ontslag, was geen slimme zet. Dat wist ik eigenlijk al toen ik op de verzendknop drukte. Noem het gerust ‘onweerstaanbare drang’ doordat ik al te zeer onder druk stond. Niet slim, niet handig, maar ook weer geen drama. Met plezier had ik er mijn excuses voor aangeboden: ‘Sorry, dit had ik niet moeten doen, dat was niet mooi van mij.’
Een afkoelingsperiode, een sorry van beide kanten en dan in gesprek gaan: hoe kan het beter en hoe kunnen we voorkomen dat de druk nog eens zo hoog oploopt? Dat zou een gezonde en redelijke gang van zaken geweest zijn.

Die redelijke en menselijke weg werd echter afgeblokt door een Whatsapp bericht waarin ik mijn ontslag gepresenteerd kreeg. Zonder gesprek.
Jammer.
Spijtig.
Onnodig.
Disproportioneel.
Asymmetrisch?

Ik herlees de passage.
‘In een onzekere wereld maken we allemaal fouten. Maar niet alle fouten zijn even vergeeflijk. Dat komt omdat je in veel situaties twee soorten van fouten kunt maken, waarvan de ene veel gevaarlijker of noodlottiger is dan de andere. In de statistiek en besliskunde spreek je dan van een asymmetrie tussen de twee soorten fouten.’

Ja, het zat goed scheef.