Wim hakt hout, dochter begint na een poosje touwtjespringen aan een nieuwe puzzel en ik maak soep en bak een bananencake. Het leven in quarantaine is overzichtelijk en simpel. Je kan bijna niks. Dus eten we de vriezer leeg, leven van take away en passen ons aan aan het positief geteste kind (dat gelukkig niet ziek is).

De zon schijnt en de geheel verbouwde nieuwe bib is eergisteren open gegaan. De buitenkant belooft veel goeds, ik popel om de binnenkant te zien maar dat zit er dus voorlopig niet in.
Verder wil ik heel graag naar Brugge fietsen, het weer is er perfect voor, maar ook dat zal moeten wachten. Oh ja, en dan had ik nog een afspraak bij het bloeddonorcentrum voor een plasmagift. Maar ik zal mijn plasma vooralsnog binnen moeten houden.

Ik schrijf blogjes, wandel, ruim zwerfvuil, lig in de hangmat boeken te lezen en in te dutten en bingewatch de hele Crown.
‘Kanker voor beginners’ heet het boek dat ik lees, geschreven door Jeroen van Merwijk Je leest het in een hip en een wip uit en ondanks de titel is het heerlijk humoristisch en relativerend. Dunne boekjes hebben ook een nadeel: nu het uit is, moet ik terug aan Thomas Manns ‘Toverberg’ beginnen.

Ondertussen zijn we een hele nieuwe fase van de pandemie ingegaan: niet alleen omdat de cijfers weer zo alarmerend stijgen, maar omdat we nu beginnen aan een nieuw rondje uitgestelde verjaardagen. Vanaf nu gaan hele drommen mensen voor een twééde keer plannen moeten annuleren. Vorig jaar had ik een ontbijtje gepland met mijn zussen. Dat ging natuurlijk niet door.
Dat maken we volgend jaar wel goed, dachten we toen allemaal. Maar wie o wie had in zijn ergste nachtmerries kunnen voorspellen dat deze beproeving een jaar later nog steeds niet voorbij was?
Dit jaar hadden we een fijne wandeling gepland – met taart op echte bordjes en rosé uit echte glazen en alles op een echt tafellakentje – maar ook die hangt aan een zijden draadje. Als de tweede test vrijdag voor iedereen negatief blijft, dan zit het er nog in. Hoop doet leven. 

Ondertussen zit het positieve kind als een aapje in een visbokaal: wij zwaaien naar zijn raam en zetten bordjes eten aan de deur. Dochter bereidt de lekkerste gerechtjes en heeft een fietsbel aan zijn deurklink gemonteerd om hem te waarschuwen als er weer iets voor zijn deur staat.
Hij kijkt toe hoe wij in de tuin een potje badminton spelen.