Winkelsbroek is bij deze uitgeroepen tot properste natuurgebied van Turnhout.
Voor de zekerheid heb ik altijd vuilzak en prikstok bij me, maar buiten de aanlooproute en de onvermijdelijke propjes toiletpapier, viel er amper iets re rapen.
Het was er dan ook heerlijk wandelen eergisteren.

Hoe anders dan een paar weken geleden. Herinnert u zich die week in februari nog dat de regen met bakken uit de lucht bleef vallen? Onophoudelijk bleef het stromen. Toch trok ik er op een droge ochtend op uit.
Ik was nochtans gewaarschuwd – los van het feit dat sowieso een ‘broek’ in de naam al niet veel goeds voorspelt. Dat betekent nattigheid. Dwars over het wandelpad was een hek neergezet om de doorgang af te sluiten met daarop in koeien van letters ‘Overstroming. Niet toegankelijk!!!’.
Maar nee hoor, deze eigenwijze tante moest en zou erdoor.
Dat lukte nog een behoorlijk eind.
Het leverde naast prachtige plaatjes – stuk voor stuk konden ze zo geplukt kunnen zijn uit een zenreclamefolder – ook een paar natte sokken op. Bijna toch, want toen het pad echt abrupt ophield en ik voor een vijver kwam te staan (onmogelijk in te schatten hoe diep die kon zijn), koos ik toch maar eieren voor mijn geld en keerde wijselijk op mijn stappen terug. Voor een zwempartij was het nog niet echt het seizoen.

Bij wijze van vervroegd verjaardagscadeau, lag er toch één serieus stuk zwerfvuil tussen de modder en de struiken: een vrolijke paars met gouden ‘happy birthday’ ballon! Dát had je nou niet hoeven doen ?
De ballon was wel gescheurd, het was tenslotte zwerfvuil, maar ik kon het gebaar wel smaken.

Ondertussen genoot de mindfulness leraar in mij van het uitzicht van die kronkelende vlonderpaadjes over het water. Zesendertig foto’s heb ik ervan gemaakt.
En omdat die mindfulness leraar in mij u even hard wil laten genieten van uw zenmoment, hierbij de magische formule waarmee u iedere wandeling – hoe lang of kort ook – kunt omtoveren tot een pure mindfulness ervaring. Daar is niet veel voor nodig. Hoor, zie, ruik, luister, voel, alles wat de natuur je te bieden heeft, en zeg dan zachtjes in jezelf, bij elke stap:

I have arrived, I am home,
Nowhere to go. Nothing to do. No one to be.

Soms biedt het leven je een kronkelpad, soms is het kaarsrecht.
En wat als je pad plots stopt?

Enjoy the view, take a cup of tea and relax.
Je bent precies waar je moet zijn. Nowhere to go. Nothing to do. No one to be.

• 

• 

•