Turnhout – Turnhout, 45 km, nog steeds zon, maar stilaan ook stevig windje en het begint echt af te koelen

Het fietsvakantietje zit erop maar dat wil niet zeggen dat het fietsen erop zit.
Vandaag rustig rommeldagje thuis, samen buiten eten (deze keer zonder afstand nu voor iedereen de quarantaines en isolatieperiodes erop zitten) en na de middag een tourtje rondfietsen om her en der wat spullen te gaan terugbrengen:
– de ontbijtmand van het heerlijke verjaardagsontbijtje
– de bakken en boodschappentassen terug naar al die behulpzame mensen die ons boodschappen brachten tijdens de quarantaine
– de verkeerd beleverde tuinstoelkussens terug naar de zaak waar ze vandaan kwamen in Lille
– en toch nog wat boodschapjes ook want bij de bakker kreeg ik met mijn Joyn klantenkaart zomaar twee gratis pudding soezen, en die laat ik me niet zomaar door de neus boren, en nieuwe lenzen opgehaald en vervolgens heb ik me helemaal laten gaan bij de Casa: paar ovenwanten, een megagrote mand voor al mijn schapenvachtjes – ik ben verzot op schapenvachtjes – een nieuw toiletzakje en een mooi vliegennetje om de vliegen weg te houden van lekkere hapjes als we buiten eten.

Een rondje boodschappen dus van 45 kilometer.
Dat is het fijne van reizen, het vouwt je lijf en je geest open en verlegt de blik naar mogelijkheden. Ja, zelfs drie dagen op de fiets in klein Vlaanderen noem ik reizen. Een kinderhand is gauw gevuld?
De blik weer open en het lijf weer soepel, dat is wat ik voel. Reizen maakt van bergen terug heuveltjes en van olifanten weer muggen. Horden zijn er om te nemen en niet langer iets om tegenop te zien.
Even naar Lille om een boodschapje terug te brengen? Zo’n kippeneindje, dat doen we wel even op de fiets, daar pak je de auto toch niet voor?
Door even uit te breken uit de vaste omgeving en vaste routines, voel ik me weer een stuk vrijer in mijn fysieke en mentale bewegingsruimte. Als je de vleugels weer eens goed kon uitslaan, voel je hoe goed ze je kunnen dragen.
Beperkende gedachten die in een kringetje hollen en begrensd worden door veronderstellingen en onmogelijkheden, worden bevrijd door er even uit te zijn. Dan worden gedachten weer vrij en richten zich op kansen en mogelijkheden. Ze geven je de vrijheid om onbegrensd te dromen.
Onbegrensd?
Ja hoor, ook binnen Vlaanderen of binnen de eigen landsgrenzen.
Op de fiets kan ik overal heen, de wereld ligt open, in mijn hoofd kan alles. Waar zullen we naartoe gaan?

Toen sloeg de Okra club collectief linksaf naar het IJssloeberke voor het eerste ijsje van de lente. Zonder om te kijken natuurlijk.
In kon nog net op tijd remmen.

Geplaatst in: Blog

2 gedachten over “Turnhout – Turnhout, 45 km, nog steeds zon, maar stilaan ook stevig windje en het begint echt af te koelen

Laat een reactie achter bij AnnReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.