Ooit gedacht dat je rijk kon worden van zwerfvuil rapen? Nee, ik ook niet, maar ziedaar het wonder dat afgelopen zaterdag geschiedde.
Ter ere van #World CleanUp Day ruimden we met een groepje gelijkgestemden de wijk op, en na alle gekke dingen die ik in mijn bloeiende carrière als zwerfvuilraper al had aangetroffen – zoals daar zijn: heelder zakken huishoudelijk afval, maandverband en een perfect gestreken en volgens de regels van de kunst opgevouwen zakdoek – vonden we deze keer geld. Echt geld. Een vies verfrommeld briefje van vijf euro.
Zoals het spreekwoord zegt: wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd, dus vijf euro is een mooi begin.

Eerder op de dag had ik ook al zwerfvuil geruimd met het team van Decathlon en Gustaaf Klimt. Die actie werd goed ondersteund door de stad en had dan ook heel wat meer om het lijf dan ons lokale groepje in de namiddag. Kosten noch moeite waren gespaard om de opruimactie mooi voor het voetlicht te brengen: een fotograaf, een videomaker én een drone werden er tegenaan gesmeten om alles hip en flashy in beeld te brengen. Voor zover zwerfvuil hip en flashy kan zijn natuurlijk.
Zo wordt opruimen eerder een dure dan een winstgevende zaak natuurlijk maar het was wel dikke pret. En ook handig om twee acties te combineren: voor de behulpzame buren van de namiddag had ik prikstokken, zakken, handschoenen en alcoholgel mogen lenen van het goed geëquipeerde ochtendteam.

De opbrengst van al dat rapen was navenant: in de ochtend zeker twaalf volle zakken en in de namiddag ook ruim zes. De schrammen en prikken van bermen vol netels kreeg ik er gratis bij.

We hebben dus een mooi steentje bijgedragen aan World CleanUp Day en met onze goede daad ons plekje in de hemel gereserveerd. Ik hoop van harte dat daar geen zwerfvuil ligt.
Nu is het natuurlijk maar 1 keer per jaar World CleanUp Day, maar daar trekt zwerfvuil zich niks van aan.
Dus vloog ik vanochtend maar eens in het opruimen van het stuk ringweg dat ik elke dag fiets. Ik ergerde me al te lang groen en geel aan alles wat daar lag te slingeren.
Maar o wat een verrassing toen bleek dat het er kraaknet bij lag! Iemand was me voor geweest, en iets verderop stonden als bewijs twee volle zwerfvuilzakken in de berm te wachten om opgehaald te worden. Hoe fijn!

De drie volle zakkan die ik alsnog in een uurtje bij elkaar raapte, heb ik er snel bijgezet. (Het is helemaal niet moeilijk om op een uur drie zakken vol te krijgen als je weet dat een stuk van de ring blijkbaar structureel als dumpplek gebruikt wordt door enkele onverlaten die daar draagtasjes vol lege blikjes en andere snack- en drinkverpakkingen in de greppels gooien.)

Als ik daarmee klaar ben, fiets ik nog even terug langs het stuk dat ik net heb opgeruimd. Op de dagelijkse fietstocht naar mijn werk heb ik namelijk ook een rode plastic zak zien liggen in die greppel, maar die vond ik vandaag niet terug. Heb ik er overheen gekeken?
De rode zak blijft onvindbaar, maar op het stuk dat ik net – notabene nog geen kwartier geleden – opgeruimd heb, heeft iemand alweer zijn troep uit het raam gesmeten: 2 blikjes, 1 plastic flesje en 1 lege koekjesverpakking.
Grrrr…. World CleanUp Day zou zoveel makkelijker zijn als iedereen gewoon zijn rommel thuis in de vuilnisbak gooide. Want zo hoort het.