Natte enkels

Al om zeven uur ben ik op pad. In het donker. In full regenoutfit. Het voordeel: de oortjes zitten beter afgeschermd tegen het geraas van voorbij razend autoverkeer dus veel comfortabeler podcast luisteren, het nadeel: de regen.
Ik kies de route langs de weg in plaats van de talud af te scharrelen zodra ik de brug over het kanaal heb genomen. De weg is een pak minder leuk maar nu met de regen waarschijnlijk een stuk veiliger dan het grindpad door het bos dat ik normaal neem.
Marlies Dekkers zit in mijn oren. Ja, die madam van de sexy lingerie. Verrassend genoeg kiest ze voor de muziek in de Touché podcast waarin ze geïnterviewd wordt steeds klassiek. Dat had ik niet meteen verwacht van zo’n buitenbeentje.
Dat heeft wel iets om zo naar Arvo Pärt te luisteren in het coconnetje van mijn regenkleding.
Aan een bushokje stop ik om het fleecejack dat ik onder de regenjas draag, uit te trekken, want het weer mag dan wel nat zijn, het is echt niet koud.

Uiteindelijk arriveer ik helemaal droog op de praktijk. Op mijn enkels na, want de elastische zijkanten van mijn rubberlaarsjes houden geen uur lang stand tegen de gietende regen.
Ik hang mijn natte spullen op, zet een kop thee, drup wat aroma-olie op mijn mondmasker (dat is zo ongeveer het enige dat ik ga missen als ook in de zorginstellingen de mondmaskerplicht vervalt) en start welgezind aan mijn werkdag.

Tijdens de huisbezoeken onder de middag heb ik geluk: het lukt om net tussen de regendouches door te laveren en op die manier ook weer droog aan de middagraadpleging te beginnen. Ook die vliegt in een vloek en een zucht voorbij met een stroom aan hulpvragen, grote en kleine kwaaltjes, goed en slecht nieuws. Als het werk erop zit, fiets ik in het donker weer naar huis na een dag vol snotvallingen, buik- en andere griepjes.
De regen is opgehouden.
Thuis wacht een grote kom dampende soep.