Een hele minuut stilte

Ochtendlijk geluksmomentje: even stoppen om de schitterende ochtend over het kanaal te bewonderen als ik op weg ben naar de praktijk afgelopen donderdagochtend. Mist, eendjes, en ‘Take this waltz’ van de fenomenale Leonard Cohen in mijn oren.
Ik voel een nieuw blogreeksje opkomen. Ochtendminiatuurtjes.

Tot zover het geluksmomentje want daarna brak de hel los. Aan alle kanten en via veel te veel kanalen wordt er aan me getrokken. Telefoontjes, mails, consultaties, maar hulpvragen komen ook via de spoedlijn, de secretaresse, het telesecretariaat, de beveiligde Siilo-app, de GSM en van patiënten die gewoon even in de gang wachten en ‘snel iets tussendoor’ willen vragen. Dat vind ik nog het meest stresserend: dat de niet aflatende stroom hulpvragen vanuit zoveel hoeken komt.
Ik voel me overvraagd en overspoeld. De hulpvraag is zoveel groter dan waaraan ik kan voldoen op een dag. Een dag zou minstens 48 uren moeten hebben, ik zou willen beschikken over twee breinen en over minstens vier handen.
Soms zet ik gewoon de telefoon een tijd op stil. Er is een limiet aan wat menselijk mogelijk is.

Naarmate het energiepeil zakt – pauzes bestaan niet – word ik steeds inefficiënter, en de lange telefoonlijst die nog knalrood staat te flikkeren op het beeldscherm nadat de laatste patiënt de deur uit is, krijg ik zodoende maar tergend langzaam afgewerkt.
Om halftien zit het werk erop, aan de laatste mails ben ik helemaal niet meer toe gekomen, en eigenlijk heb ik de fut niet meer om naar huis te fietsen.
Zal ik Wim bellen om me te komen halen?

Gelukkig doe ik dat niet. Want nog voor ik de straat uit ben, ben ik alweer blij dat ik op de fiets zit. Want: een hele Touché podcast over stilte! Zelfs een hele minuut volledige stilte op de radio! Wat een weldaad na alle overprikkeling van de werkdag.
Maar nu zit de werkweek er gelukkig op. Ik bel de kiné voor vrijdagochtend af, ik ga nooit op tijd uit bed geraken voor die afspraak van halfnegen.
In plaats daarvan pak ik mijn tas in voor een weekendje Sankt Vith.

Uren wandelen door de magnifieke herfstbossen en velden van de Oostkantons. Vertragen.
Niets helender dan dat.
De stilte krijg je er gratis bij.

Geplaatst in: Blog

8 gedachten over “Een hele minuut stilte

Laat een reactie achter bij Dory AbrahamseReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.