Help, de dokter verzuipt!

Noodkreet!
Begeleidend beeld: je ziet een kleine poel donkergroen water, omzoomd door een rietkraag. Uit het midden van de poel steekt nog net een armpje omhoog, een bordje HELP in de hand geklemd.
Ik denk dat het beeld uit Pluk van de Petteflet komt, het boekje dat ik op mijn eerste communie van tante Jeanne kreeg. Ze runde een boekhandel in Heiloo. 

Roel Van Giel van Domus Medica gebruikt het beeld van de kanarie om de ademnood van de huisartsen te signaleren: ‘We weten uit vorige golven dat de huisartsen de kanarie in de kolenmijn zijn, maar toch laat men de kanarie langzaam verstikken’

Regering, Domus Medica, iemand, doe iets!
De dokter verzuipt.
Wat we nu aan het doen zijn, is niet vol te houden. Het heeft geen zin ook. De Covid olievlek breidt zich uit, we dweilen letterlijk met de kraan open.
We zijn in een fase beland waarin iedereen het virus vroeg of laat zal oplopen, daar helpt geen testen en tracen meer aan. De capaciteit van de IC’s is nog de enige bottleneck.
De slappe maatregelen na het laatste Overlegcomité zijn zwaar onvoldoende en daardoor enorm demotiverend.
We worden overstelpt door een onmogelijk te behappen hoeveelheid hulpvragen, en de overheid laat zijn kanarie verstikken.
Domus Medica stuurt een nieuwsbrief uit: ‘Huisartsen, geef niet op!’
Ik wil antwoorden: ‘Doe iets!’
Schaf voor een maand alle attesten af! Vaccineer iedereen!
Wie durft knopen doorhakken zodat wij ons tenminste weer met onze core business kunnen bezighouden?
Met de nieuwsbrief wordt ook een enquête rondgestuurd: wat willen jullie, huisartsen? Bij de vraag naar vaccinatie verplichting kruis ik overtuigd ‘ja’ aan.

Want zo kan het niet verder. Het systeem implodeert aan alle kanten en iedereen is de dupe. Telefooncentrales lopen over, wachtposten krijgen het werk niet verzet, triage kan de hoeveelheid testen niet aan, labo’s kunnen niet volgen, contacttracing loopt achter, en patiënten blijven wanhopig op zoek naar een antwoord op hun hulpvraag.

Op de triagepost moest de politie tussenkomen omdat het daar uit de hand liep, en zelf heb ik gisteren een half uur wazig op mijn computerscherm zitten staren omdat ik niet meer kon nadenken over de volgorde waarin ik de lijst huisbezoeken zou fietsen. Kortsluiting in mijn hoofd en op het scherm: het computerprogramma was die ochtend al drie keer na elkaar vastgelopen.
Total system shutdown… wait while rebooting…

Mijn collega stuurde me naar buiten om even lucht te gaan happen. Op een bankje in het speeltuintje aan de overkant van de straat dronk ik een kopje koffie. Dat hielp.
‘En nu ga jij je huisbezoeken doen, de rest komt later wel,’ sommeerde ze me nog.
Ook dat hielp.
Buiten scheen een zacht zonnetje en op de fiets van het ene naar de andere patiënt, kalmeerden mijn zenuwen. Toen ik aan het einde van de middag terug op de praktijk kwam, zweeg eindelijk de telefoon. Doorgeschakeld naar de wachtpost. In alle rust kon ik de telefoonlijst afwerken die er nog stond en ook die van mijn collega die nog steeds met consultaties bezig was.
Gewoon je werk kunnen doen, tijd hebben om naar elke hulpvraag te luisteren en een passend antwoord te bieden, daar knapt een mens van op.

Op de terugweg naar huis, luisterde ik naar een podcast over reizen met een vrachtschip. Wekenlang alleen maar lucht en water. Geen wifi, geen telefoon, geen TV, alleen maar lucht en water. Bijna weer zen kwam ik thuis. Als deze vervanging erop zit, ga ik met zo’n cargoship mee, ik ben mijn ticket al aan het regelen.

Bijna zen maar niet helemaal. ’s Nachts raast mijn hoofd nog door. Ik word vaak wakker en werp dan een blik op de rood oplichtende cijfers van de wekker, geprojecteerd op het plafond. Doodgelukkig bij het besef dat ik morgen even niet die hel weer in moet.

… als ik na het schrijven van dit blogje Pluk van de Petteflet erbij pak, zie ik dat mijn geheugen twee tekeningen door elkaar haalt en er een nieuw beeld van heeft gebrouwen ?

Geplaatst in: Blog

4 gedachten over “Help, de dokter verzuipt!

  1. Carine Embrechts schreef:

    Beste Martine, ik begrijp je, ik voel de onmacht en frustratie in je woorden. Het applaus al lang verstomd, de witte lakens weer opgeborgen, rest enkel nog het vele soms ondankbare werk om zorg te bieden, om telkens weer achter de feiten aan te hollen, het is in het ziekenhuis niet anders. Corona, covid, pffff, geen zin meer in?. Maar de curve gaat ooit weer dalen, ze moet, hoop ik toch. Hou moed, dat proberen wij ook. Grts Carine, vpk.

    • Martine schreef:

      En zo blijven we elkaar moed inspreken, en houden we het allemaal vol. Petje af voor jou en al die verpleegkundigen die nu al zo lang zo’n zwaar werk moeten doen!?????
      (we zullen dan zelf maar wat applaudisseren, nietwaar ?)

  2. Marg Vlemmix schreef:

    O wat vind ik dit erg! Het lijkt wel of je tegen de rest van de wereld opboktst! En zo gaat het ook…eerlijk gezegd weet ik het ook niet meer, zaterdag een griepprik gehad rechts, en een pneumokokken links, de griepprik is weer een grandioze mislukking gebleken, arm doet nog pijn….een grote rode plek, maar het is, zo zeggen ze, omdat we het nodig hebben! En daar wringt het bij me…wie zegt dat, de dokter! Zo ga ik als die jaren er al naar toe, trouw luisteren, met de Corona ook, ik heb beide inentingen gehad, en zie verschrikkelijk op tegen nummer 3, weer een week of 2 verschrikkelijke hoofdpijn, dat is toch niet van de zenuwen of omdat ik het me inprent! Ik neig ernaar te gaan twijfelen aan heel die medische wetenschap, ze kunnen me nog meer! Maar volgend jaar sta ik wel weer, want ik ben zo bang om het te krijgen, vandaar prik 3! Maar dat wat jij schrijft…..het is erg ellendig, al die mensen bezoeken, ik zou het niet kunnen! Petje af, jij zit als het ware boven die pet…en daar staat met grote letters op, ik het het gered! Laten we daar maar op hopen…heel veel sterkte!

    • Martine schreef:

      Met wat paracetamol is die derde prik ook wel weer te behappen hoor, goed dat je toch steeds doorzet, Marg! Blijven doen! Mensen als jij, daar doen we het voor! Als iedereen zich zo zou laten vaccineren, ondanks wat weerstand, dan kunnen we de crisis eindelijk de baas samen. Dankjewel!

Laat een reactie achter bij Carine EmbrechtsReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.