A lovely creature

Goede voornemens

Goede voornemens? Daar doe ik al lang niet meer aan. Het werkt niet en ik geloof er niet in, daarin helaas ondersteund door een overschot wetenschappelijk onderzoek. Plannen maken voor een vers jaar, dromen over die plannen en stappen zetten om dromen waar te maken, daar geloof ik wel in. En ik geloof ook in opnieuw beginnen. Dat hebben mijn jarenlange zen- en mindfulnesstraining mij wel geleerd: de realiteit van keer op keer struikelen, en dan de moed van altijd opnieuw jezelf bij elkaar grabbelen, opstaan, uw broek optrekken en voortdoen.
Dat opnieuw beginnen, dat doe je dus elke dag. En niet alleen met nieuwjaar.
Dus toen we afgelopen oudjaar met vrienden om de te tafel zaten en ons te goed deden aan het lekkers waarvoor Wim uren in de keuken had gestaan, kwamen de gesprekken – zoals dat gaat op kantelpunten – op wat voorbij was en wat komen zou.
Jicke wou wel wat kilo’s kwijt – we waren ondertussen aanbeland bij het dessert: een hazelnoottaart van drie verdiepingen met ricottacreme tussen de lagen en ook Jicke liet het zich goed smaken, het was tenslotte pas 31 december en zijn goede voornemen zou pas op 1 januari van start gaan.
Abtin wilde wat meer lezen. En om dat meteen SMART te maken: minstens één boek per maand.
Wims goede voornemen was simpelweg de filosofie waarnaar hij zijn leven lang al leeft: ‘go with the flow’. Hij is daar kampioen in, en dat is ook de ware reden waarom we het al bijna zesendertig jaar zo goed bij elkaar uithouden.
Terwijl het gesprek zo doorkabbelde, concentreerde ik me op de heerlijke spijzen en – meer nog – op de exquise dranken. De magnumfles Gulden Draak Cuvée Prestige Laphroaig bijvoorbeeld, bier dat na de lagering nog 8 weken heeft liggen rijpen op Laphroaig whiskyvaten. De diepe rooksmaak prikkelt de smaakpapillen tot ongekende hoogtepunten. Maar ik dwaal af, waar had ik het ook alweer over? Door het memoreren van dat voortreffelijke bier, raak ik opnieuw helemaal in hoger sferen. Oh ja, goede voornemens. Waar ik me dus niet meer aan laat vangen.

Tot de volgende dag. Bij het openen van de mailbox stuitte ik stoemelings op een goed voornemen dat ik toch graag wil adopteren.
Het mailtje kwam van de Texaanse professor psychologie Kristin Neff van The Centre for Mindful Self-Compassion. Leuk mens, leuke mails. Ze had voor het nieuwe jaar een originele boodschap in petto: ‘As the year winds down and you set your resolutions for the new year, in addition to thinking about all the things you’d like to do better, you might consider making a resolution that you can actually keep: becoming a compassionate mess!’

Hoe inspirerend! Zo’n plan onderschrijf ik met volle overtuiging. Becoming a compassionate mess, dat moet zelfs mij lukken. Als je me dus tegenkomt, en je ziet iets aan me maar je weet niet direct wat, dan is het dus geen nieuwe bril of ander kapsel. Nee, je ziet een compassionate mess.
Mooi hè?
Hoe dat er dan uitziet, dat weet ik zelf ook niet zo goed.
Maar als ik Abtin de volgende dag stuur dat ik toch een goed voornemen heb gemaakt, stuurt hij per ommegaande terug: ‘A compassionate mess sounds like a lovely creature ? I will try to do that as well!’

Wie meer wil weten en uitleg wil over het – wél haalbare – voornemen om een compassionate mess te worden: mindfulness trainer Kristin Neff legt het je in 3 minuten uit in dit filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=wI14coV8wbE

Geplaatst in: Blog

2 gedachten over “A lovely creature

  1. Marg Vlemmix schreef:

    Prachtig! Je leeft maar een keer! En zo lang het niet spuigaten uitloopt, ga ervoor! Ik mag niets meer, niet met het eten niet met het bewegen, ik zal snel dood zijn, dat is mijn ervaring, en waarom ik het doe, joost mag het weten, dus geniet er maar van!

Laat een reactie achter bij Marg VlemmixReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.