Blue monday

Hoe zou het nog zijn met de joggers, de fitnessers, de afvallers en de rookstoppers?
We schrijven 17 januari, de derde maandag van januari, en nog vóór ik in de krant las dat het vandaag ‘blue monday’ was, de deprimerendste dag van het jaar, had ik vanochtend al besloten om de fiets te pakken naar het werk. ‘Om de winterblues op afstand te houden’ zoals ik dat letterlijk net in mijn dagboek geschreven had.

Het was een fijne rit: zacht en droog weer (4°C), warme voeten dankzij de schapenwollen inlegzooltjes die mijn zus me per post had gestuurd na mijn noodkreet om warme-voeten-tips en die ik vandaag dus voor het eerst heb uitgeprobeerd, en weer genieten van die immer fijne Touché interviews.

Verder was het een prima werkdag. Ik durf het bijna niet hardop te schrijven maar vooralsnog so far so good wat de omikron-miserie betreft en een opbeurend zonnetje over de middag.
Toen er op de praktijk nog een hartverwarmend kaartje bezorgd werd van lieve mensen die me bedankten voor de goede zorgen aan hun echtgenoot/vader én een cadeautje van het labo (een superleuke tas met daarin een fleecedekentje en een kookboek), kon mijn dag helemaal niet meer stuk.
Van die tas kreeg ik trouwens instant zin in de zomer.

Op de terugweg na deze aangename werkdag werd de donkere avond bijgelicht door een sprookjesachtige volle maan. En het klapstuk: ik was op tijd thuis om samen te eten.
Niks blue monday voor mij dus.
Mislukte goede voornemens zijn aan mij niet besteed, want het enige goede voornemen dat ik gemaakt had – becoming a compassionate mess – kán gewoon niet mislukken. De ene dag meer mess dan compassionate, de andere dag meer compassionate dan mess, ik zit altijd safe.
Maar hoe zou het intussen nog zijn met de joggers, de fitnessers, de diëters en de rookstoppers?

Geplaatst in: Blog

2 gedachten over “Blue monday

Laat een reactie achter bij MartineReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.