Moet ik niet gewoon thuis zijn?

Mag je genieten van lange fietstochten en de veel te vroege zon op je gezicht? Van de eerste paarse krokusjes wier dappere kelkjes uit het gras in de berm komen piepen? Van een fantastische expo in Bozar en een terrasje achteraf?
Mag dat?
Mag je luchtige blogjes schrijven, genieten van het leven en dromen van de zomer die komt? Van vakantieplannen maken en de eerste Aperol van het jaar?
Mag dat?
Als een jongen van veertien jaar pas na twee maanden dood op bed gevonden wordt, het klimaat naar de haaien gaat en er oorlog woedt, mensen alles kwijtraken of sterven?
Mag dat?
Als er ergens in de wereld een irrationele onberekenbare zot dreigt een fatale knop in te duwen. Vanwege de giftige combinatie van een gekrenkt ego en een totaal gebrek aan geweten. Straks sleurt hij ons zo nog mee een oorlog in die niemand gewild heeft. Áls we er dan nog zijn.

De vrolijkheid is ver weggeëbd. Moedeloosheid en machteloosheid strijden om voorrang. Misschien ben ik zelfs wel bang.
Al dagen drukt het nieuws zwaar op mijn gemoed en ik krijg het er niet uit. In elke column die ik lees, merk ik dezelfde rusteloosheid: hoe hiermee om te gaan?
Het is ongrijpbaarder dan toen de pandemie begon en ik kan niet net als toen de handen uit de mouwen steken en erin vliegen als remedie.
Het gedrag van een nieuw virus kan je tenminste nog enigszins te voorspellen aan de hand van allerlei berekeningsmodellen, maar het gedrag van zo’n gek is totaal onvoorspelbaar.

Mag je nog vrolijk genieten? Kán je nog vrolijk genieten?

Ja, dat mag. Het mag van Stijn De Paepe, onze geliefde modern rederijker die zo gemist wordt op pagina twee van de krant die nu boordevol ellende staat. Hij verliet dit aardse tranendal veel te vroeg. Hij leerde ons tijdens de pandemie een wijze les, die bij deze nieuwe crisis al even levensnoodzakelijk is: ‘doe wat helpt’, zo drukte hij ons op het hart.
Het mag van Stijn en het mag van mij.

Niemand is erbij gebaat als we collectief de moed verliezen en de schouders laten hangen. Depressief worden helpt niet.
Wat helpt wel?
Doneren (en hopen dat dat geen nieuwe onstelpbare stroom aan hardnekkige bedelbrieven oplevert zoals in de pandemie). Lief zijn voor elkaar. Een bed ter beschikking stellen als je dat hebt, steunen waar dat kan.
Jezelf overeind houden. Niet overspoeld raken door al dat slechte nieuws. (Daar is nu ook al een term voor, heb ik geleerd: ‘doomscrollen’… Ik hoef niet eens te scrollen om te voelen hoe hard het onder mijn vel kruipt)
Het liefst zou ik willen slapen tot dit allemaal voorbij is.
Maar dat kan niet.

Mag een mens op zo’n moment wel op retraite vertrekken en mediterend hopen dat hij zo niet de wereld, dan toch zichzelf kan redden?
Ik mediteer alsof mijn leven ervan afhangt. Net als jaren geleden toen Yao doodziek was en zijn ouders iedereen die ze kenden opriepen om voor Yao te bidden. Yao redde het en huppelt nu zo gezond als een visje door het leven. Kunnen we hetzelfde voor Oekraïne doen? Even hard bidden? Vol overgave mediteren?
De hele tijd hoor ik Doe Maar in mijn hoofd: ‘… carrière maken, voordat de bom valt. Werken aan je toekomst. Voordat de bom valt.’
Ik wil weglopen en blijven.
Moet ik niet gewoon thuis zijn?
Straks valt die bom terwijl ik aan het zingen ben over het redden van alle levende wezens, in plaats van thuis te zijn en man en kindjes stevig vast te houden.

De meditatiedag eindigt met een prachtig vierstemmig lied:

Blijf bij mij, en waak hier met mij
open je hart en waak
waak hier in stilte

Doe wat helpt, zei Stijn. Als zingen helpt, zing dan.
Het hielp. Een beetje.

Geplaatst in: Blog

8 gedachten over “Moet ik niet gewoon thuis zijn?

  1. wim duverger schreef:

    Lief, zingen ga ik niet doen wegens nòg catastrofaler dan de ergste atoombom en dat wil ik de hele mensheid besparen, maar met dit kattebelletje wil ik je gewoon zeggen dat je het supergoed doet en dat alles goed komt! Dikke zoen op je voorhoofd. Je bewonderaar.

  2. Marg Vlemmix schreef:

    Het is moeilijk! En dat blijft het ook, vooral de nachten zijn akelig, als je wakker ligt….maar als zingen jou helpt, zing dan maar gerust! Ik heb de zender met klassieke muziek op staan, ook dat werkt troostend…

Laat een reactie achter bij wim duvergerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.