Applaus voor de zwerfvuilruimer

Luid geklap en gejuich valt me ten deel als ik het klokhuis van mijn afgekloven appel in de vuilbak aan de Vlaamsekaai werp. Deze beloning van de vuilbak voor mijn goed gedrag tovert een glimlach op mijn gezicht ondanks de druilerige regen die onophoudelijk uit de lucht blijft vallen. De stad Antwerpen beloont de dappere mens met applaus en gejuich, en dat vind ik een slimme zet. Make zwerfvuilruimen fun, of iets in die aard.
Om jullie mee te laten genieten van dit momentje, doe ik de klep van de vuilnisbak nog eens open en dicht terwijl ik de telefoon klaar houd om een geluidsopname te maken. Helaas laat de vuilbak nu enkel een dikke boer, die niet voor publicatie geschikt is.

Naast een vriendelijke vuilbak, trof ik ook al een vriendelijke buschauffeur. Toen hij netjes stopte aan de bushalte Galgebeek waar ik stond te wachten en teken deed dat ik wilde opstappen, meldde hij me dat de halte eigenlijk tijdelijk niet bediend werd. Er waren onderhoudswerken aan de gang waar ik niks van gezien had. Dat hij toch stopte om me mee te nemen was natuurlijk een #kleingelukske.

Het was die dag dat ik naar het FoMu ging, waar ik je al over verteld had. Na het FoMu, stapte ik ook nog binnen bij Galerie Tim Van Laere, waar Kati Heck weer een expo had. Dat had ik in de krant gelezen. Kati Heck is leuk, met haar gekke personages en felle kleuren. Deze keer castreerde ze zelfs een paar mannen. Met de afgeknipte kleurige ballen vrolijk rondzwierend in haar netje, zweefde het geschilderde meisje op het ronde doek aan het plafond in de galerie.

Kati Heck’s commentaar in het interview in De Morgen over deze expo: ‘Meer leiders zonder ballen, minder problemen.’
Daar kan ik het alleen maar hartgrondig mee eens zijn.
‘Zijn we niet allemaal dieren die zich wat parfum opdoen?’, vraagt ze zich af. Om verderop te preciseren: ‘Ik zeg toch regelmatig tegen mijn dochter, als onze hond stout is: ballen eraf. Aangezien het helpt bij dieren, kan het bij mensen in sommige gevallen ook wat oplossen?’
Ook daarin ben ik geneigd het met haar eens te zijn.
Maar als haar verderop in het interview gevraagd wordt wat vrouwen te bieden hebben dat beter is voor de wereld, smelt ik helemaal voor haar als ze dit antwoordt: ‘Een soort van zorg misschien? Zeker als je een kind op de wereld hebt gezet, ga je toch anders naar de wereld kijken en omgaan met je omgeving. […] Ach, ik weet het niet. Vroeger ging je naar zee om schelpen te zoeken en nu verzamel ik alleen nog maar afval. Ik heb mezelf onlangs zo ook getekend: als oude vrouw op een step met een knijptang om afval te verzamelen. Dat wordt mijn toekomst denk ik. […]’
My kinda girl.

Geplaatst in: Blog

2 gedachten over “Applaus voor de zwerfvuilruimer

Laat een reactie achter bij MartineReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.