Daar gaat de boekenwurm

‘Zoals altijd kan een rol wc-papier de dag echt redden.’
En: ‘Natuurlijk kun je een goedkope bijl kopen die van schroot is gemaakt in een lagelonenland – dat kan, op dezelfde manier als dat je elke dag cornflakes eet als avondeten…’

Wijsheden die ik lees in ‘De man & het hout’ en waar ik het alleen maar hartgrondig mee eens kan zijn. Lezen in dit boek is een haast meditatieve aangelegenheid, zeker als je het doet op een hete zomerdag op een klapstoel aan een vennetje met een koel Gageleertje erbij. Voorbijdrijvende wolkjes trakteren op zeldzame vleugjes schaduw, ruisend riet op de achtergrond en plonsende kikkers om me heen.
Lezen over het onderhoud van motorzagen – ‘vergeet na afloop van het kapseizoen nooit om de zaag te laten lopen totdat de tank leeg is!’ – , de juiste manier om de zaag te slijpen en de kwaliteiten van elke houtsoort op zich, trekt me in een parallel universum van rust en aandacht, waar menig uurtje mediteren nog een puntje aan kan zuigen. Ik ken niks van zagen en bijlen. Van handgrijpers, velwiggen en Jonsered houtzagen heb ik nog nooit gehoord. Ik ken ook niks van motoronderhoud. Maar dat heeft me destijds ook niet belet om met plezier ‘Zen en de kunst van het motoronderhoud’ te lezen. Het is de allesomvattende passie voor het onderwerp en de precisie waarmee in dit soort boeken elk detail uitgelegd wordt die zo begeesteren.

Ik krijg er schrijfzin van. Maar ik twijfel nog of ik die oprisping van creativiteit verder richting mindfulness wil sturen, of dat ik de andere aangeraakte onderwerpen ga uitspitten. Zoals het nut van wc papier (ik weet alles over kakzakjes-in-het-wild, en heb net de app ‘Flush’ ontdekt die je overal ter wereld de weg naar het dichtstbijzijnde openbare toilet wijst), de discussies die ik met mijn puberdochter heb over brol-eten zoals de cornflakes van hierboven of over de nieuwe levensfase waarin ik aanbeland ben nu mijn zoon gaat samenwonen en officieel het ouderlijk nest verlaat.
De nieuwe woonst is vers geschilderd, nieuwe kasten, banken, tafels en stoelen zijn aangeschaft, het appartement is ingericht, de kasten zijn ingeladen. De jongelui zijn er klaar voor, de ouders nog niet helemaal.

De achterflap van ‘De man & het hout’ prijst zichzelf aan als ‘het boek voor iedereen (m/v) die een echte man wil zijn.
Ik denk niet dat ik dat wil. Daarvoor heb ik te lang in mannenmaatschappen gewerkt.
Maar met het verlangen naar zagen, snoeien en hakken in de natuur kan ik wel herkennen. En dan al dat zelf geoogste hout stoken in koude lange winters in een knus huisje in de Oostkantons.
Ooit zullen alle kindertjes het nest verlaten en zullen we onze oude stramme knoken warmen aan knisperend vuur. Ik heb alvast geleerd dat we dan vooral sparrenhout moeten stoken, dat vonken afgeeft en knettert wanneer de harszakjes ploffen.

Genoeg gelezen voor nu. Ik wil het boek sluiten maar de boekenlegger glipt eruit en glijdt pardoes het water in. Het was ooit een moederdagcadeautje van het kind dat nu uitgevlogen is. ‘Ik ben de boekenwurm’ stond er in het tekstballonetje te lezen naast de tekening van een groene worm met een grote bril. ‘Je kapoen, Jerome’.
Zo koos dit blogje vanzelf haar onderwerp.
Het is ook veel te warm om na te denken.

Geplaatst in: Blog

4 gedachten over “Daar gaat de boekenwurm

    • Martine schreef:

      En gelukkig maar ook (dat dit kindjes groter worden he, niet van die ouders die ouder worden ? Alhoewel, daar moeten we natuurlijk ook gewoon blij om zijn.)

  1. Els schreef:

    Mooi Martine !
    Ik dacht meteen : uitgerekend van je zoon die het nest verlaat, verlies je de gekregen boekenwijzer !
    Maar wees gerust : het laatste vind je spijtig genoeg waarschijnlijk niet meer terug ?maar je zoon en je schoondochter blijf je houden. En zij blijven van jou houden . Met later nog wat boekenwurmpjes bovenop ??

Laat een reactie achter bij MartineReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.