In de wijde omtrek is hier geen levende ziel te bekennen. Voorwaarde één om volmaakt tot rust te komen is daarmee genoegzaam vervuld.
Toch gonst en zindert het om me heen van leven. Ruisend en fluisterend riet, schrijvertjes die ijverig hun gedichtjes op het water schaatsen, een vis die met een plons een rimpeling in het ven veroorzaakt, biddende roofvogels in het zwerk boven mijn hoofd, kwetterende musjes en tsjilpende tjiftjafs. Hier en daar een insect dat niet al teveel hinder bezorgt.
Het is hier goed.
De krant vol onheilstijdingen leg ik al snel weg.
Het is hier te goed voor slecht nieuws.

Als mijn boek uit is, en mijn glas leeg is, ben ik toe aan een dutje. Het koeltasje waarmee ik het meegebrachte biertje fris heb gehouden doet nu perfect dienst als hoofdkussentje.
Het dutje doet deugd. Er ontstaan zinnen in mijn hoofd die neergeschreven willen worden. Het wordt een genietblogje op dit genietdagje.
Ik pak mijn boek weer op en lees verder.

Nee, ik ben niet op vakantie. Ik heb geen trein, geen auto en geen vliegtuig hoeven nemen om hier een paar heerlijke uren voluit te genieten. Vlakbij valt zoveel te genieten.
Zo zalig als de dag was, zo verrukkelijk was ook de avond. Het is namelijk net de leukste week van het jaar: de laatste week van augustus is altijd de week van MOOOV Wijkt Af. Gratis films in openlucht. Elk jaar pik ik er wel een paar mee. Vanavond speelde ‘To Olivia’, over schrijver Roald Dahl. Een prachtige film op een prachtige locatie op een prachtige avond.

Alsof dat allemaal nog niet genoeg zegeningen waren voor een doordeweekse dag, toverde de loodgieter ook nog mijn oorbel terug uit de sifon waar ik hem in had laten vallen. Ja, het was een wondermooie dag.

PS: MOOOV wijkt af gaat nog even door. Donderdag speelt ‘Gli anni più belli‘ en vrijdag ‘Délicieux‘. Gaat dat zien!