Tweede lente

Het springlevend houden van mijn razende ambitie om de zomer eindeloos te verlengen, is geen sinecure als ik naar buiten kijk en de regen onophoudelijk zie vallen. Zeker niet als het met twee truien over elkaar nog frisjes is – nee, het is september, de verwarming gaat pas in oktober weer aan – en ik ondertussen ook nog eens snotter door de Covid waar ik eindelijk na twee jaar ook aan ten prooi gevallen ben. Het blijft wonderbaarlijk dat ik het nu pas heb na twee jaar front row, maar het is wat het is. Gelukkig blijft het bij wat snotteren en een licht hoestje. Mijn vier vaccins hebben hun werk goed gedaan.

Ook afgelopen weekend in de Marais zat mijn gefnuikte ambitie om de zomer te verlengen er niet echt in. Het regende, het regende nog wat en het bleef regenen.
Maar stel het universum een vraag, en je krijgt altijd antwoord.
Het stond het gewoon in de krant, in de column van Marc Van Ranst in De Morgen. Hij schreef dat de astronomische herfst was begonnen, met als gevolg daarvan het bereiken van de equinox: dag en nacht duurden vrijdag precies even lang, twaalf uur.
Om de herfst zijn rechtmatige eer te bewijzen citeert hij vervolgens Albert Camus: ‘L’automne est un deuxième printemps où chaque feuille est une fleur.’

Voilá , een tweede lente – en liefst dan ook aansluitend een tweede zomer – dat zie ik helemaal zitten. Ik ben vóór.
De regen hield onverwacht toch een paar uur op, we maakten een prachtige wandeling naar La Trousse Bière in Zudausques om er potjesvlees en friet te gaan eten met een diep donkere Chimay bleue erbij, en toen we later vanaf de kade met het bootje terug naar onze B&B voeren, straalde boven ons zo’n heldere sterrenhemel dat we zelfs geen licht nodig hadden om het juiste steigertje terug te vinden.
Elke ster aan die nachtelijke hemel, kon rustig wedijveren met de mooiste zomerbloem. Dus als we alle bladeren tellen en alle sterren meerekenen, dan is het alweer zomer voor we er erg in hebben.

Bij thuiskomst was er nog iemand die de zomer probeerde te verlengen: in de mailbox vonden we een ‘Warm Showers’ verzoekje van Anders Forselius, een Zweedse fietser, marathonloper, auteur en sportjournalist die vroeg om zijn tentje in onze tuin te mogen opzetten. Tuurlijk mocht dat. Meer nog: ik heb hem een plekje in mijn tuinkamer gegeven en daar was hij zo verguld mee dat hij zei: ‘Ik wil hier niet meer weg, ik wil mijn boek hier schrijven!’
Leuke mens, die Anders, en zo dankbaar als iets voor de panpizza, het biertje, het ontbijtje en de koffie die we hem presenteerden. Fanatiek beweeglijke mens die zich het goede leven ook bepaald niet ontzegt.

Toen het weekend om was en ik ook de laatste bladzijde van de weekendkrant omsloeg, viel mijn oog nog op een promoberichtje voor culinair genot in Hoogstraten: ‘Om het afscheid van de zomer te verzachten, is een weekendje weg in het groen de beste pijnstiller.’
I couldn’t agree more.

4 gedachten over “Tweede lente

  1. Els schreef:

    Prachtig! En dat elk herfstblad een bloem kan zijn ( in je gedachten) is zo troostend en hoop gevend ..
    Als de wereld nu ook nog een beetje mee zou willen ..??
    Veel en snel beterschap ?

  2. Frieda Leemans schreef:

    Dat is geen kop of kom. C’ est une jatte ! Mais qui s’ en fout , het slurpt zo lekker weg.
    En potjesvlees…niet te versmaden.

Laat een reactie achter bij Frieda LeemansReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.