Horkerige alfamannetjes

Kijk, Jan Jaap van der Wal mag natuurlijk zeggen wat hij wil, maar slim vond ik het niet.
‘Ik ga de wereld graag aan: borst vooruit en broek open’, liet hij optekenen in de Zeno weekend-bijlage bij De Morgen.
Hij mag dat zeggen, dus nee, dit wordt geen cancel-stukje, maar ik mag er wel iets van vinden.
En wel dit: het zegt veel. Heel veel. Wat wil je er in godsnaam mee zeggen, als je aangeeft dat je de wereld graag aangaat met de broek open?? Voor mij klinkt het even weerzinwekkend als Trumps ‘Grab them by the pussy’. Hoe erg is het dat er nog altijd mannen zijn die denken zo in de wereld te mogen staan?
Want stel je eens even voor dat een vrouw dit zou zeggen! (Nog even los van het feit dat je niet zo makkelijk een vrouw zal vinden die zoiets zóu zeggen.)
Ik zit niet op Twitter maar ik schat zo in dat de uitspraak van Jan Jaap slechts een kleine rimpeling teweeg zal brengen, maar dat een vergelijkbare uitspraak van een vrouw een orkaan van reacties zou ontketenen en de vrouw in kwestie met de grond gelijkgemaakt zou worden.

Ik ben in mijn leven al teveel mannen tegengekomen die, brallend van de branie met de borst vooruit en de spreekwoordelijke broek open, hun omgeving verzieken met hun hufterig gedrag.
Eén man had letterlijk bijna de broek open. Het was nog in mijn studententijd in Diepenbeek en hij had me een lift gegeven van Diepenbeek naar Leuven en vroeg in ruil daarvoor een ‘vergoeding in natura’. Een #MeToo momentje avant la lettre.
Ik heb toen rustig geantwoord dat ik daar niet van gediend was, stapte de auto uit (shit! – kon de klink niet direct vinden… waarop hij over mij heen naar de klink reikte en het autoportier voor mij opende en me rustig liet uitstappen) om vervolgens de hele Leuvense nacht met bonzend hart achterom te kijken elke keer als ik voetstappen hoorde, tot de bus in de vroege ochtend weer naar mijn eigen Diepenbeek in de Limburgse bossen vertrok. De fuif waar ik naartoe had willen gaan, heb ik links laten liggen. Ik was teveel van slag.

Dat was lang niet de ergste. De botte horken daarna waren veel erger. Hoe ze hun omgeving verzieken en achteloos, zonder enige schroom de mensen om zich heen gebruiken en beschadigen.
Ik ben ze zo beu als koude pap. Laat die ellendige alfamannetjes op hun apenrots maar onder elkaar uitvechten wie de grootste heeft. Ik wens alle vrouwen een wereld zonder dit soort naarlingen en hun misbruik.
Dus Jan Jaap, zo’n uitspraak is niet slim. Tenzij je ze opzettelijk deed. Want reactie zal je er zeker mee scoren als dat jouw bedoeling was – er bestaat namelijk geen slechte publiciteit. Dus alle reuring die je voor je nieuwe late night show krijgt, is waarschijnlijk mooi meegenomen, moet je gedacht hebben.
Want wie in de bio op zijn website ook de dingen noemt die niet gelukt of doorgegaan zijn, zoals jij doet, getuigt van enig talent voor introspectie.
Hetgeen ik van de hufters die ik later tegenkwam, niet kan zeggen.

Zwerfvuil, 2 januari 2023

Zwerfvuil anno 2023: niks nieuws onder de zon.
Of eigenlijk moet ik zeggen: niks nieuws onder de grijze lucht want de zon had vandaag geen goesting.
Wel veel zwerfvuil. Niks nieuws dus: bierblikken, andere blikjes, de restanten van fastfood en junkfood (of is dat hetzelfde?), sigarettenpeuken, wc papier, servetten, kroonkurken, karton, snoepzakjes, chocoladewikkels,…

Even later: een volle fles eau de toilette, nog helemaal in de ongeschonden verpakking! Ongewenst en zodoende onderweg gedumpt cadeau? Of per ongeluk uit een tas gegleden?
Ernaast: een lege strip pijnstillers. Je moet die kater met iets bestrijden hè.
Maar de grootste verrassing lag verderop: het stuk Visbeekstraat waar ik naar op weg was omdat het er zo vuil bij lag, was al helemaal opgeruimd. Iemand was me voor. En die iemand had maar liefst vier volle zakken klaargezet om opgehaald te worden.
Toch iets nieuws onder de grijze hemel. Toen brak de zon heel even door.