Maand: april 2024

Take away

Een reactie plaatsen

‘Ik ben eigenlijk vooral take-away’, zei het meisje achter de toog.
Ze bedoelde er vast iets anders mee, maar het klonk zo mooi. Ik had zin om haar in te pakken en mee te nemen. Dat was geen optie. Koffie, thee, bagels en muffins à volonté, maar zij bleef waar ze was en ik had mijn dagdotatie koffie al ruimschoots binnen. Daar was ik dan ook het tentje niet voor binnengestapt. Ik had een uur zoek te maken had tussen twee treinen, er stonden zo’n aantrekkelijk zeteltjes in het piepkleine zithoekje achter het winkelraam, en van al die koffie moest ik dringend naar het toilet.
Helaas bleek ook dat geen optie. Ondanks dat ze dus eigenlijk vooral take-away was, kon ze dus wel koffie en een zitplek aanbieden, maar voor het toilet zou je door haar keuken moeten en dat lieten allerlei strenge regels niet toe.

Dan maar verder gewandeld.
Snel een Carrefour expres binnen voor een take-away banaan. De manshoog gestapelde bananentoren had alleen groene exemplaren in de aanbieding, dus ook daar wandelde ik onverrichter zake buiten.
Het toilet in het station bood soelaas, en het take-away meisje had een acute aanval van bloginspiratie op gang gebracht die dringend gelenigd moest worden, er was nog altijd een half uur wachttijd te doden.

Ik stapte een Starbucks binnen, had totaal geen zin in nog meer koffie of alle andere zoete troep in de toog – ben net zo goed op mijn eten en lijn aan het letten, dat wil ik niet verknoeien met een ‘Chocolate Lover Cake’, de kapitalen als knaloranje knipperlichten waarschuwend voor het risico bedolven te worden onder deze caloriënbom – dus vroeg ik maar gewoon wat ik echt wou: ‘Ik heb eigenlijk nergens zin in, mag ik hier gewoon even wat zitten schrijven?’
Dat vond het meisje achter de toog helemaal okë, ze gaf er een sympathieke glimlach bij. Alweer een winkelmeisje om in te pakken en mee te nemen.

Ik had ook gewoon een flesje water kunnen kopen, maar mijn rugzakje puilde als gewoonlijk al flink uit, en water had ik al meer dan genoeg bij me. 
Toen m’n blogje af was, liet ik dan maar wat rinkelende centen in haar fooienpotje vallen. 
Tijd om spoor 6 op te zoeken.

Uit de krant van zwerfvuilland

2 reacties

Nieuws van het zwerfvuilfront – oud nieuws want tegenwoordig zit er steeds meer tijd tussen wat ik bedenk en wanneer zo’n kladje eindelijk uitgetikt raakt. Maar goed, oud of nieuw nieuws van het zwerfvuilfront dus.

1. Om dan maar te beginnen met het slechte nieuws: ik heb alweer naast de hoofdprijs gegrepen op de jaarlijkse receptie van de stad voor de (zwerfvuil)vrijwilligers. Alweer geen zwerfvuilkarretje voor mij bij de loting. Vorig jaar had ik gewoon geen geluk, maar dit jaar is het mijn eigen schuld dikke bult. Ik was de receptie ei zo na vergeten en arriveerde dus lang nadat de loting had plaatsgevonden en de prijzen alweer waren uitgedeeld.
Drie maal is scheepsrecht, dus hopelijk volgend jaar meer geluk.

2. Met het werk hebben we op een middag een vrolijk uurtje zwerfvuilrapen doorgebracht. Op een stukje van drie keer niks hadden we op dat ene uur tijd drie volle zakken zwerfvuil bij elkaar geraapt. En dan had het vooraf nog wel geleken of er amper iets lag!
Qua bewustwordingsoefening kon dit wel tellen. De collega’s konden er maar niet over uit hoeveel troep er ligt als je daar eenmaal op gaat letten.
Tja, zelf wist ik dat natuurlijk al lang, maar beginners in de zwerfvuilraperij kunnen daar nog wel van schrikken.
Van het ruimen zelf werd ik wel vrolijk. Lekker buiten actief zijn, en daarna met een frisse energie weer aan het werk, dat kan alleen maar deugd doen. Aan het einde van de werkdag door die proper opgeruimde fietserstunnel naar huis fietsen was ook fijn.

3. Maar wederom slecht nieuws: een dag later lag er alweer verse rommel in de fietserstunnel.

4. En het meest treurige beeld uit zwerfvuilland van de afgelopen weken: er lag zelfs zwerfvuil in de bib, en dat is geen 1 april grap. Je houdt het niet voor mogelijk. Daarom heb ik er ten bewijze een foto van gemaakt.

5. Mijn foto stond levensgroot te pronken op een reclamebord in de winkelstraat. Gelukkig heeft dat maar een week geduurd, want ik sta echt niet graag of de foto. Maar alles voor het goede doel hè. Als dat pronken ook maar 1 of 2 nieuwe zwerfvuilruimers opgeleverd heeft, dan heeft het ding zijn nut gehad.

6. En wie weet zijn er inderdaad alweer nieuwe zwerfvuilruimers aan de slag: aan het einde van de straat waar ik woon, stonden ineens een paar volle zwerfvuilzakken op een plek waar ik die nog nooit gezien heb. Zijn er buren overstag gegaan? Welkom nieuwe collega’s!

Dat was het nieuws uit de krant van zwerfvuilland, voilà u bent weer helemaal bij.

Ook zwerfvuilvrijwilliger worden?
Meld je aan bij ann.bruyninckx@turnhout.be of maak een afspraak op 014/44 33 28. Stad Turnhout bezorgt je dan het nodige materiaal om zwerfvuil te verzamelen: grijpstok, handschoenen, hesje en witte zwerfvuilzakken.
Je ondertekent nog een afspraken- en informatienota en dan kan je aan de slag.
Volle zwerfvuilzakken meld je voor woensdagmiddag aan de milieudienst (per mail of telefoon). De zakken worden dan op donderdag voor je deur opgehaald.

En wat is een zwerfvuilvrijwilliger dan eigenlijk precies?
Dat is iemand die wanneer het hem/haar/hun past Stad Turnhout helpt het openbaar domein proper te houden. Dat is helemaal vrijwillig en je kiest zelf de locatie die je onder handen wil nemen.

En wat als je zwerfvuilvrijwilliger wil worden maar niet in Turnhout woont?
Geen nood. Heelder lappen Vlaanderen werken al met #MooiMakers om hun stad of dorp netjes te houden. Kijk maar eens op de website van je gemeente. Soms komen ze je zelfs al het nodige aan huis bezorgen, zo groot is de nood aan vrijwilligers.

Succes!