Ademnood

Martine Schrage en Bram Tjaden, bloggers voor Medisch Contact, corresponderen met elkaar over wat hun artsenbestaan met hen doet. En het aardige is: we mogen allemaal meelezen. Volg de conversatie >

Lieve Bram,

In de hectiek van het drukke ochtendspreekuur, kom ik even op adem op het binnenplaatsje van de praktijk. Aan de overkant huilen de baby’s die op het consultatiebureau door de jeugdarts onderzocht worden, en uit de ramen van de fysiotherapiepraktijk daarboven waaien flarden van gesprekken naar beneden. Hete zwarte gemberkoffie, een klein stukje pure chocola en een paar minuten rust. Meer heb ik niet nodig om weer even boven water te komen en te voelen hoe snel en hoog mijn adem in mijn borstkas zit. Daarna duik ik weer kopje onder in de werkdag. Het is net als te lang onder water blijven. Hijgend en proestend zuig ik tussendoor de zuurstof naar binnen.

Ademnood. Ademruimte die er overdag niet is, en die ik pas ‘s avonds weer terugvind als ik zit te mediteren. Mijnheer Pijnacker komt langs in mijn gedachten. En de buikpijn waarmee hij nu al lange tijd tobt. Ik kan maar steeds niets afwijkends vinden, en allerlei onderzoeken leveren geen verklaring op. De radioloog, de chirurg, de mdl-arts en de pijnarts hebben hem ook niet kunnen helpen. Tijdens het mediteren komen er letterwoorden bovendrijven, hoe heette dat ook weer? O ja: niet ‘SUNCT’ maar ‘ACNES’. Zou hij dat hebben: zo’n ingeklemde zenuw die heel lokaal buikpijn geeft? Een toevoeging aan het DD-lijstje dat ik al had.

Het overkomt me vaak, dat zittend op mijn meditatiekussen er ineens open eindjes komen bovendrijven en nieuwe ideeën me te binnen schieten. Misschien kan ik Pijnacker ermee helpen, stel je voor, zomaar twee jaar buikpijn ineens weg.

Het labeltje van mijn theezakje had me vanochtend deze boodschap meegegeven: The quieter you become, the more you can hear.

Adem en stilte, zou dat ook overdag een beetje kunnen? Minder opgejaagd wild, minder jezelf voorbij hollen, zodat ik meer kan horen?

Heb jij dat nou ook, Bram?

Bram reageert: ’t Is goed genoeg, makker’

(Deze tekst verscheen eerder op Medisch Contact – medischcontact.nl)

donderdag date dag

img_0388
Minister Vandeurzen raadt koppels aan om ‘donderdag date dag’ in te voeren. Ik ben het hartgrondig met hem eens en denk terug aan de tijd dat wij jaren geleden inderdaad donderdag-date-dag hielden. We spraken na de werkdag af in een café, dronken een biertje of een wijntje, kletsten bij, pikten een filmpje mee en lagen te laat in bed. Heerlijke avonden, al was het vrijdagochtend vaak een beetje pijnlijk opstaan. Maar het raakte in het slop, en onze afspraakjes verwaterden in de drukte van alledag. Van uitstel komt afstel en zodoende had ik minister Vandeurzen nodig om me eraan te herinneren dat je voor je relatie tijd moet maken.  Lees verder

motormama

martine5
Doorweekt tot op mijn ondergoed stap ik van de rode Honda CBR 250 na mijn eerste motorrijles. De vochtabsorberende gel van het Allways inlegkruisje in mijn slip stulpt er aan alle kanten uit. Maar de regen kan me niet deren. Dit eerste – en meteen ook laatste – motorrijlesje was puur genot. De rijinstructeur geeft me zijn zegen, ik kan het. Lees verder

Dag Leonard

Ik leerde hem pas laat kennen. Edel Maex begon er ooit een sesshin* mee. Edel is niet een man van veel woorden, verre van de typische zenmeester. Geen goeroetype. Edel heette ons gewoon van harte welkom op de sesshin, legde de spelregels uit en liet het verder aan Leonard over. Hij scrolde door zijn iTunes en klikte op ‘Here it is’ van Leonard Cohen.

Leonards donkere stem weerklonk door de meditatieruimte: Lees verder

bokes met choco

skateboarder-1209488__340
Plaats delict: de locale skate scene van Turnhout of all places. Stoere gasten – twee ervan met een pols in het gips – coole sneakers, rugzakken, en mobieltjes. En allemaal hetzelfde skateboard. Ik heb het even aan mijn zoon moeten vragen, gewone decks en één longboard.
Daartussen: twee kleine meisjes met een Pennyboard. Lees verder