‘Feiten gebeurd op 12 september 2000 om 18.36 uur te Mol-Rauw. Betrokkene kwam gereden uit de richting Postel met het voertuig Volvo 460 met nummerplaat KVA106. Gekomen aan de verkeerslichten aan het kruispunt met de Kiezelweg, gebruikte betrokkene de voorsorteringsstrook om linksaf te slaan en draaide linksaf richting Lommel en negeerde hierbij de rode verkeerslichten.
De bestuurders welke zich op de voorsorteringsstrook om rechtdoor te rijden bevonden, stonden op het moment van de overtreding reeds stil voor de rode lichten.’
Even samenvatten wat hier staat in dat ambtelijke taalgebruik van het proces-verbaal uit 2000 dat me 5600 Belgische Franken armer maakte: ja, ik sloeg linksaf door een rood licht terwijl de persoon voor mij stilstond.
Ik had een excuus. Dat probeerde ik de procureur des Konings ook te vertellen in mijn antwoord op PV nummer TU.94.57.200662/00. Bij vraag 13, ‘Verklaring in verband met de verkeersinbreuk’, noteerde ik:
a. Erkent u de overtreding? Ja
b. Heeft u eventueel opmerkingen? Ja
Indien ja, gelieve deze op de achterzijde van dit formulier te schrijven.
Ik draai het blad om en lees verder.
‘Ik had nachtdienst gehad in de nacht van 11 op 12 september 2000. Dat betekent dus: maandag gewerkt, avond- en nachtdienst aansluitend en dinsdag weer hele dag gewerkt. Tja, en dan zeven maanden zwanger zijnde, heb ik een domme inschattingsfout gemaakt: ik dacht dat de wagen voor mij aan het vertrekken was en plots trapte die bruusk op de rem. Ik was al aan de manoeuvre begonnen en kon niet meer corrigeren. Ik neem aan dat u hieraan geen enkele boodschap heeft, maar wou dit toch even kwijt. Vriendelijke groet, Martine Schrage.’
Een pen als toverstokje? De politie paaien met een stukje? What was I thinking?
Zwanger en nachtdiensten, het kan gevaarlijk wezen.
(Deze tekst verscheen eerder op Medisch Contact – medischcontact.nl)