Voor het geval iemand van jullie even gek is (of wil worden) als ik deze afgelopen jaren, deel ik hierbij de ultieme tips die mij zoveel geholpen hebben bij het lange afstandswandelen dat ik er voorlopig nog lang niet mee ophoud – als het aan mij ligt tenminste.

• Met stip op één, mijn allerultiemste megatip: de plastuit. Uixi heet het ding en je moet er een beetje handigheid in krijgen, het vergt wat oefening, maar als je het eenmaal onder de knie hebt: wat een uitkomst is me dat! Je kunt gewoon plassen als je moet plassen, de rugzak hoeft er niet elke keer helemaal voor uit en weer aan en je hoeft niet diep te hurken. Dat alles scheelt bergen nodeloos verspilde energie die je veel beter kan gebruiken voor het stappen, want reken maar dat rugzaktochten je lichaam flink belasten, zeker op heuvelachtig terrein of in de bergen.
  Toen ik op mijn eerste pelgrimstocht in Zweden nog niet ingewijd was in de geheimen van de plastuit, kwam ik thuis met overbelaste knieën door al dat hurken en weer opstaan, en ook mijn schouders protesteerden van al dat rugzak op en af tillen.
  En ach, soms gaat het mis met de plastuit (vooral als je heel erg dringend moet), de vrouwelijke fysionomie is niet zo handig ontworpen voor outdoor-plassen, maar geen nood, alles droogt altijd weer op.
  
• Om dan maar meteen verder te gaan met deze inkopper: investeer investeer investeer. Beknibbel nooit op de aankoopprijs van stapschoenen en rugzak. Je materiaal zal een stevige duit kosten maar dat is het op tocht dubbel en dik waard. Natuurlijk kan je daar eindeloos ver in gaan maar ergens zal je ook weer een streep moeten trekken.
  Koop dus de beste stapschoenen die je maar kan vinden bij een zaak die je goed adviseert (ik maak hier graag even – onbetaald – reclame voor topzaak De Wandelstok in Beerse, mijn zussen zweren bij Buen Camino in Nieuwpoort). De schoenen zijn je steun en toeverlaat, ze moeten je elke stap dragen en dat vele honderden kilometers lang, ze zijn letterlijk de basis van alles. Geloof ook niet klakkeloos de schoenmaker als je de zolen laat zien en hij zegt dat je daar nog vlotjes mee verder kan. Nee, als het reliëf een kaalslag vertoont dan moeten er nieuwe zolen onder (die bijna net zo duur zijn als een nieuw paar stapschoenen) want anders glij je uit, ga je vallen en sla je je enkels om. Geloof me maar, ik ben afgelopen lente ervaringsdeskundige geworden in deze materie.
  En nog even over het belang van supergoeie wandelschoenen: zelfs als je ergens wat last van hebt, voet- of peespijntjes: in die schoenen kan je toch gewoon voortstappen.
  Over mijn rugzak ben ik ook supercontent. Ik heb een Osprey rugzak met ‘anti-gravity’ techniek. Dat woord vind ik altijd zo grappig: alsof het ding mij de lucht in gaat tillen ofzo. En toch, en toch: als ik de rugzak van de grond til, denk ik altijd: o nee, dit gaat nooit lukken, dit weegt honderd kilo. Maar dan gord ik hem om, en werkelijk waar, het lijkt niet half zo zwaar meer. Magic eigenlijk. Een geweldige rugzak is goud waard, want neem maar van mij aan: op den duur gaat die toch wel zwaar doorwegen.
  
• Heupbelt. Al even belangrijk als de plastuit – die daar ook altijd in zit. In zo’n heupbelt kun je alles wat je onderweg vaak nodig hebt (zonnebril, plastuit, zonnecrème, lippenbalsem, buff, gsm, wandelgids, oortjes, portefeuille en belangrijke documenten zoals paspoort …) bij de hand houden zonder gekke bewegingen te moeten maken om erbij te kunnen. Als je die spullen in de zijzakken van je rugzak bewaart, moet je wel van die geforceerde achterwaartse kronkelbewegingen maken en daar zijn mijn schouders nooit blij mee.
  Bovendien heb ik zo ook altijd een soort handtasje mee met de belangrijkste zaken. Dat is handig als je je rugzak even achter wil laten om iets te gaan bekijken of als je een stadje (of de douche) in gaat. Je belangrijkste spullen kan je dan al zeker niet kwijt raken.
  In Zweden had ik zo’n heuptasje nog niet bij en liet ik mijn rugzak wel eens ergens liggen als ik bvb naar een uitkijkpunt of een waterval wou klimmen. Het is altijd goed afgelopen, maar stel je toch voor dat die rugzak er niet meer ligt bij terugkomst… klein rampje, en wellicht het einde van je tocht.
  
• Waarna we vlotjes nog een open deur intrappen want eveneens onmisbaar: zonnehoed en zonnebril. Dat hoeft geen fortuin te kosten, voor rond de 15€ vind je al een goeie in Decathlon, mét UV bescherming en polarisatie.
  
• Eveneens onmisbaar in je basisuitrusting: wandelstokken (volgende keer koop ik er wel met een clipsysteem om ze vast te zetten, dat gedoe met vast- en losschroeven is me een beetje te omslachtig). Je kunt een hele studie maken van wandelstokken maar besteed ook daar geen fortuin aan, de spotgoedkope stokjes waar ik mee begonnen ben, deden ook prima hun job.
  Waarom je met wandelstokken zou lopen? Wandelstokken zorgen voor ritme, evenwicht en balans, zeker als je met een zware rugzak loopt. Ze ontlasten je spieren, rug en knieën tijdens het lopen. Door de ondersteuning is het lopen minder vermoeiend en houd je het langer vol. Met stokken loop je meer rechtop, wat beter is voor houding en je rug. En op hobbelige of rotsachtige stukken, heb je extra houvast om je evenwicht te bewaren.
  Ik kan niet meer zonder.
  
• Een supergoeie powerbank. Behoeft geen uitleg.
  
• Oortjes met kabeltje. Zo kan je lekker podcasts of muziek luisteren als je dat wil (mij helpt dat altijd erg als de wandelmotivatie even dipt) zonder teveel batterij te verbruiken.
  Want je wil je powerbank ook niet meer gebruiken dan echt nodig is. Ook die is ooit een keer op. En je weet nooit zeker wanneer je hem weer kan opladen.
  
• Een goeie poncho zodat ook je rugzak en de spullen erin droog blijven als het giet, want de regenhoes over de rugzak volstaat daarvoor niet als de rugzak propvol is gepakt. Mijn supertip is de ultra-sil nano tarp poncho van Sea to summit. Die kost ook weer een stevige duit maar daarvoor krijg je wel een ultralichte en ultramini, maar megagrote poncho waar je met je wandelstokken zelfs een tentje van maken om in te schuilen, mocht dat nodig zijn.
  
• In de categorie: je kan zonder maar het maakt je trip zoveel prettiger: een degelijke thermomug, ik zweer bij die van Stanley. Want koffie is zó belangrijk op zo’n trip. Als oppepper, om te genieten, als opwarmer als je helemaal verkleumd bent, voor nieuwe energie en om moed te tanken bij een motivatiedipje,…
  
• Ook niet perse nodig, maar ik heb het toch altijd bij: een simpel schuimmatje, een oud lichtgewicht yogamatje. Zeker meenemen wegens multifunctioneel en voor alles inzetbaar: je hebt altijd een droog en zacht plekje om te zitten of om even languit te rusten (in het bos bijvoorbeeld, waar zo’n matje een stuk lekkerder ligt dan een bed van dennennaalden en mieren), elke pauze wordt comfortabeler, je kan het gebruiken onder je slaapmatje in de tent als extra isolatie (en bij nood kan het zelfs als slaapmat dienen als je luchtmatrasje het begeeft en ’s nachts plat gaat), je hebt altijd een droog plekje om je spullen en je rugzak op te leggen als je aan het in- of uitpakken bent (wat je minstens 2 keer per dag doet, en waarschijnlijk zelfs veel vaker). Het weegt niks en het geeft zoveel plezier.
  
• De Jetboil! Topding om te koken. Dit soort handige hebbedingetjes leer ik van mijn militaire zoon, die mannen weten altijd de beste spullen te vinden. Sleur wel ook minstens 1 reserve gasbommetje mee, want die voor de jetboil vind je niet veel onderweg, dan moet je echt al grotere winkels of ketens hebben.
  
• Muggenspul. Spreekt uiteraard voor zich.
  Toen ik in Zweden met de hangmat ging trekken had ik het speciale muggennet voor rond die hangmat thuis gelaten om wat gewicht te besparen. Dát heb ik geweten!
  
• Het kakzakje! Een plastic zakje met wc papier, kleine afvalzakjes om het gebruikte wc papier in te doen (hondenkakzakjes zijn daar perfect voor!), een schepje om alles weer te begraven en alcoholwipes om je handen schoon te boenen na gedane zaken.
  Na veel zoeken heb ik eindelijk een echt goed schepje gevonden: ook weer van Sea to summit. Het is superlicht en door het inschuifbare handvat ook niet te groot.
  
• Een vel aluminium isolatiemateriaal, zoals de binnenbekleding van een koeltas. Ik heb zoiets altijd bij, en dat is zalig want áls je dan eens in een winkel wat verse gekoelde spullen kunt kopen, kun je die toch een paar uur koel houden en heb je nét een lekkerdere maaltijd. Zelf geniet ik altijd heel erg van wat zuivel of wat hummus ofzo.
  
• Knijpers en een waslijn. Of beter nog: een waslijn die zo ingenieus in elkaar gedraaid is dat je er zelfs geen knijpers voor nodig hebt – alweer van Sea to Summit.
  
• Eettips: alle zijzakjes van je rugzok vol zakjes met noten en gedroogd fruit steken.
  Havermout is een prima ontbijt, zelf gewoon met water. Crackers zijn superhandige vervangers voor brood want worden niet oud.
  Couscous is gemakkelijk omdat je weinig gas moet verbruiken, terwijl rijst of pasta koken veel langer duurt.
  Bouillonblokjes: kun je soep van maken, kan je bij de couscous doen voor wat extra smaak.
  
• Bikini!! Gun jezelf een plons in het water als de gelegenheid zich voordoet. Niks verfrissender en energizing dan dat!
  
• Multifunctionele plastic lichtgewicht slippers waar je mee moet kunnen wandelen, zwemmen, douchen en die liefst ook nog toonbaar genoeg zijn omdat je niet altijd met je stevige stappers de stad in wil gaan. Ze bestaan, al was het wel even zoeken. Ik ben uitgekomen op een paar plastic Birkenstock slippers die prima voldoen. (Dankjewel Abtin voor deze supertip!)
  
• Vanzelfsprekend: tent, matje, slaapzak, hoofdkussen. Tarp en hangmat bleken niks voor mij. Voor deze dingen hoef je niet de hoofdprijs te betalen, je vindt prima spullen bij de Decathlon.
  
• De Komoot app op je telefoon installeren en daar wat mee leren werken. Heel erg fijn. Of een andere gps-app natuurlijk.
  
• Sparen voor elk jaar wat meer merino wollen stukken: een superdun truitje met lange mouwen, ondergoed, een legging, ..
  Merino wol is fantastisch: het is superlicht, stinkt niet, is in een hip en een wip droog en beschermt je bij kou, maar evengoed tegen de warmte. Het houdt je warm in de nacht, het beschermt je tegen de zon, bij koude nachten trek je alle truitjes die je bij hebt gewoon over elkaar aan, een fleece erover en een paar dunne merinowollen sokjes, en zo overleef je die koude nachten ook alweer.
  Ooit heb ik een merinowollen zomerjurkje gekocht dat ik nu op staptochten als nachthemd gebruik, en ook als ‘net jurkje’ als ik een stadje in wil gaan om iets te eten of te gaan drinken. Hoe multifunctioneel is dat?
  Kortom: merino wollen spul kun je nooit teveel hebben.
  
• Een very very ruggedized case voor je gsm. Ik zeg het maar hè – vooral tegen mijzelf. Gek genoeg is het me op vorige staptochten nooit overkomen maar afgelopen lente liet ik m’n telefoon om de haverklap vallen. Mijn motoriek zal met het ouder worden achteruit gaan zeker?
  Of neem voor de zekerheid een schadeverzekering voor je gsm. Zonder dat ding ben je tegenwoordig niets meer.
  
• Tot slot hier nog een geweldige tip om je budget weer wat in evenwicht te brengen na al die rib-uit-je-lijf-uitgaven aan materiaal: WelcomeToMyGarden en WarmShowers. Gratis overnachten op de leukste plekken bij de leukste mensen! Wildkamperen kan natuurlijk ook als je dat een beetje handig aanpakt, en je kop niet boven het maaiveld uitsteekt. Maar dan mis je wel die deugddoende douche die mensen je haast altijd aanbieden en waarvan je zoveel beter slaapt dan plakkerig in je slaapzak te kruipen.
  
• En de aller- allerlaatste tip: neem ook altijd ook een voorraadje paracetamol en ibuprofen mee. Want zoals ik las in Raynor Winn’s Landlijnen: ‘Ik kijk naar het zakje snoep in mijn mandje en bedenk dat alle wandelaars hetzelfde zijn. Of we nou doorstampers zijn of niet, we hebben allemaal pijn en we zijn allemaal geobsedeerd door eten.’

Zo waar en zo herkenbaar dat ik dit grootse inzicht graag de ereplaats van de afsluiting gun. Maar vergeet vooral ook niet te genieten van je tocht. Al hoort een occasioneel dipje er ook bij. Ook dan is het recept simpel: blijf gewoon doorstappen. Het gaat over.

(Ja ik weet het, ik kan niet tellen.)