Onlangs bracht ik met mijn zieke vadertje een paar uur door op de afdeling Spoedeisende hulp van het lokale ziekenhuis. Om halfacht ’s avonds hadden we ons aangemeld bij de balie. Iets na middernacht lag hij eindelijk aan een infuus in zijn bedje op de afdeling. Ruim vier en een half uur wachtend, hangend, maar vooral reikhalzend uitkijkend naar artsten die dan steeds ons kamertje voorbijliepen. (Klik hier voor de volledige column)
gezondNU, augustus 2017, www.gezondnu.nl