duivels dilemma

Al een paar jaar schrijf ik een tweemaandelijkse column voor het tijdschrift gezondNU. Even geleden was er een themanummer over ‘luiheid’. Ik schreef er deze column voor… die vervolgens werd afgewezen wegens ’te literair’!
Ik ben nog nooit zo verguld geweest met een afwijzing.
Vandaar nu voor één keer zowaar een literaire column. Gewoon op mijn blog. Het is een hele correspondentie geworden:
Geachte mijnheer den duivel,

imagesGraag wil ik u hierbij een beleefd verzoek doen. Zou ik uw oorkussen een tijdje mogen lenen? Niet dat ik niet goed slaap, integendeel, het is het luieren wat me niet lukt. Altijd maar ben ik bezig, altijd moet ik allerlei dingen doen voor ik mijn hoofd even te ruste mag leggen. Helemaal nietsdoen, is een genot dat mij slechts zelden te beurt valt. Ik slaag er pas in na gedane arbeid. Voldoening voelen over het verrichte werk, blijkt een voorwaarde om te mógen luieren. Dolce far niente in de hangmat bij mooi weer in het weekend na de werkweek. Of een perfecte cappuccino in de koffiebar op zaterdagochtend, met een verse knisperende krant. Eerst werken, dan genieten.

Ik kan daarmee leven, ik vind het een faire deal.
Wat me daarbij echter dwars zit, is de tijdelijkheid van dat legitiem genieten. Al snel knaagt het stemmetje in mijn hoofd weer: ‘je moet iets nuttigs gaan doen. Het is nu wel welletjes geweest. Er moet nog vanalles gebeuren. Actie!’
En ja, dan negeer ik dat stemmetje wel, maar dan wordt u nog venijniger. Dan zet u mij aan tot ‘vullen’ in plaats van ‘voeden’. Onder het motto ‘lekker is maar een vinger lang’ is de pret al snel weer omgeslagen: snoepen, zappen, uitstellen, hangen,… enfin u kent het, u bent er goed in.
Dus beste duivel, aangezien mij altijd geleerd is dat ledigheid des duivels’ oorkussen is: mag ik uw kussen even te leen?
Vriendelijke groet,
Martine

Beste Martine,
Ik heb uw mail in goede orde ontvangen, en dien u hierbij van repliek. U bent aan het verkeerde adres. Van mij mag u luieren zoveel als u wilt, ik heb daar geen enkel bezwaar tegen. U moet bij de heer Calvijn zijn, of bij die god van u. En als hij niet thuisgeeft, dan moet u bij de nonnen zijn bij wie u naar school ging. Zij hebben het u aangepraat, dat schuldgevoel over luieren.
Nogmaals: van mij mag het. Ga je gang.
In het pakket bij deze brief, ontvangt u één van mijn favoriete kopkussens (mooi woord overigens dat jullie daar in Vlaanderen hebben voor een hoofdkussen). Het is van traagschuim, en is speciaal ontworpen voor buikslapers. Het ligt geweldig goed, ook bij nekklachten. Hoop dat het je bevalt.
hartelijke groet
den duivel
PS: ik heb god in CC gezet, hij kan meelezen.

Beste Martine,
Hier god. Sorry voor alle schuldinductie, ik heb het nooit zo bedoeld, ik denkt dat de katholieke kerk een beetje doorgeschoten is in haar enthousiasme. Van mij mag je ook luieren zonder eerst te zwoegen. Die nonnetjes van jouw school konden het ook niet helpen, ze hebben het goed bedoeld. Veel succes. Voor eventuele vragen heb je nu mijn rechtstreekse email-adres. Succes met het been, je bent nooit te oud om te leren! We teach the things we need the most, nietwaar? Kleine bekentenis: zelf was ik er ook niet zo heel goed in, dat lui wezen.
god
PS: ik lig nu trouwens lekker met een drankje bij de hand naar de Tour de France te kijken. Heb wel eerst nog wat wondertjes verricht. Kan het ook niet helpen.

Dag Martine,
Eva hier. God had me een CC’tje gemaild van zijn berichtje aan jou. Want ja, natuurlijk ligt het aan mij dat jij niet kunt luieren. De appel en de erfzonde enzo, je weet wel. En als het geen schuldgevoel is dat je geluier bederft, dan is het wel schaamte. Ook dat komt door mij.
Sorry.
Vrouwen hè. Altijd schuldig. Altijd de pineut.
Kop op.
Eva

Geplaatst in: Blog

3 gedachten over “duivels dilemma

  1. KrisDkras schreef:

    Heerlijk stukje, om vingers bij af te likken! Beetje snoepgoed voor m’n éigen (dicht-)muze… ‘Hemels’ lekker…om maar es een woord te gebruiken dat helemaal pàst in de context ;o)
    Dank je,Martine!

  2. Sylvie Bruyninckx schreef:

    Super Martine! Kan mij hier zo in vinden! Of beter … een super hulpmiddel voor mijn innerlijke onrust … de nagel op de kop! 🙂

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.