* #flosuwbrein *

Hoera, ik ben nog niet dement! Nee, want ik had jullie beloofd om het over mediteren te hebben en dat ga ik nog doen ook.
Waarom?
Eerst en vooral omdat het zo zalig is om de dag mee te beginnen. Dat heb ik namelijk zonet gedaan, op het terrasje van de tuinkamer naast mijn huis. De vogels floten uit volle borst hun ochtendconcert en voor de rest was de wereld zo stil als hij enkel op zondag of in lockdown kan zijn. Het was weer genieten.
Voor ik dertien jaar geleden met mediteren begon had ik altijd gedacht dat ik mijn werk niet mee naar huis nam. Wat een misvatting. Als ik zit te mediteren, komen er altijd beelden en flarden van patiënten- of praktijkverhalen terug. Vaak is het ook de plek waar nieuwe ideeën ontstaan: om deze blog te schrijven bijvoorbeeld, maar ook invallen om patiëntenvraagstukken op een andere manier te benaderen. Of open eindjes ploppen op. Zo weet ik dat de dingen altijd wel afgerond zullen raken en er niets blijft liggen.

Als je zo mediterend je eigen gedachten eens in ogenschouw neemt, leer je ook opmerken hoe groot de impact kan zijn van alles om je heen. Dat een thriller kijken je lijf letterlijk opjaagt en dat alle nieuws rondom corona diep inwerkt in je normale bestaan.
Goed om dat allemaal op te merken, want die impact is er toch. Het grote verschil is: heb je dat ook in de gaten? En als je het in de gaten krijgt: wat doe je er dan mee?

Mediteren heeft ook superpraktische kanten: nu ik hier zo twintig minuten kaarsrecht gezeten heb, is dat meteen ook wat welgekomen rugtraining. Dat kan ik wel gebruiken op mijn leeftijd ?
Bovendien schijnt het te beschermen tegen dementie, en ook dat kan ik wel gebruiken ?
(vanochtend ontdekte ik trouwens een grijze wenkbrauwhaar. Grijs was ik al lang, maar grijzende wenkbrauwen, dat is echt next level.)

Voor mij is mediteren (en mindfulness, want dat ziet er alleen aan de buitenkant anders uit, vanbinnen is het precies hetzelfde) als het flossen van mijn brein. Een dagelijkse reiniging in alle hoekjes en kantjes, en dat geeft een lekker opgeruimd gevoel. Net zoals het fijn voelt om met je tong langs je tanden te gaan na het poetsen en flossen. Met tandenpoetsen stop je toch ook nooit van je leven? Awel, met dat dagelijkse meditatieve hygiënische onderhoud van mijn brein stop ik ook nooit meer.

En als ik je niet kan overtuigen, dan misschien David Lynch. De regisseur van cultklassiekers als ‘Twin Peaks’, ‘Blue Velvet’ en ‘Mulholland Drive’, biedt tegenwoordig gratis cursussen transcendentale meditatie aan aan uitgeputte en oververmoeide zorgverleners om hen beter te leren omgaan met stress en hen te wapenen tegen een burn-out.

In diezelfde krant vertelde iemand anders dat hij het geprobeerd had, dat mediteren, maar dat hij uiteindelijk meer zijn heil vond in Pokemongames en ik heb ook al eens geschreven over die vriendin die het liefst haar uren gamend doorbrengt aan een virtuele visvijver waar ze staat te hengelen in het licht van de op- of ondergaande zon.
Mooi zo, ieder zijn ding, en van mij moet er helemaal niks. Ik kan alleen zeggen hoe waardevol ik meditatie vind, en ik ben geen David Lynch, maar ik kan het u wel leren.

Geniet van het weekend en #blijfinuwkot (tot 3 mei), #wasuwhanden (voor de rest van uw leven), #flosuwbrein, hou u goed en geniet van de zon???! En zoniet: BEL JE HUISARTS! Ga niet in de wachtzaal zitten, loop niet meteen naar spoed.