Het opruimen lijkt echt te helpen. Aan het overdekte picnick plekje waar ik in de Liereman altijd voorbij kom, raap ik nog hooguit een peuk of tien. En als ik me wat verder op mijn favoriete bankje zet voor een kop koffie (ik heb heel veel favoriete bankjes in en om Turnhout maar dit is een echte ultra-favorieten) ligt er zelfs helemaal niets! Nul peuken, nul blikjes, nul flesjes, nul papieren zakdoekjes. Ik kan het bijna niet geloven, maar mijn ogen bedriegen me niet. Natuurlijk, in de herfst wandelt er waarschijnlijk een stuk minder volk langs, en het weer nodigt ook niet uit tot verpozen op een bankje – al houdt het mij voorlopig nog niet tegen – maar dat kan niet de enige verklaring zijn. Rommel trekt rommel aan maar ook het omgekeerde lijkt waar: als het rondom het bankje schoon is, lukt het meer mensen om hun neiging om afval zomaar op de grond te gooien te onderdrukken. Hoera voor dat sneeuwbal effect.

Zolang het weer het toelaat en er schone bankjes en picnick-plekjes in de natuur zijn, verkies is dat veruit boven koffiepauzes in een koffiebar. De koffie is daar ontegensprekelijk lekkerder dan wat ik zelf brouw uit heet water en een koffiestick, maar aan de soundtrack van de natuur – stilte en vogeltjes – kan de storende muziek en het gebabbel in een koffiebar niet tippen. 
Pas als opstaan van een bankje mij niet meer lukt vanwege een vastgevroren derrière, zal ik noodgedwongen mijn toevlucht weer zoeken in de locale horeca van Turnhout tussen de huisbezoeken door.

Verderop zorgen de restanten van twee feestjes ervoor dat ik alsnog met een tot de rand gevulde zak huiswaarts keer: een kampvuur met daarrond een kring van roestige blikjes en sigarettenpakjes en iets verder de stille getuigen van wat letterlijk een knallend feestje geweest moet zijn: glazen flesjes sterke drank en doorweekt vuurwerk.
De dode rat ernaast laat ik maar liggen.

Dus tot de natuur weer schoon is en mijn kont vastvriest aan houten bankjes, blijf ik puinruimen. Wie doet mee? Op advies van een goeie vriend die me tipte over het #TrashTuesday initiatief, zal ik voortaan elke dinsdag een blogje posten over mijn zwerfvuil-belevenissen.
Doe mee! Post voortaan elke dinsdag een foto van het zwerfvuil dat je geraapt hebt onder mijn blog (of op je eigen social media natuurlijk) met de hashtag #TrashTuesday en we gaan Turnhout/België/Europa/de wereld nog eens echt zindelijk krijgen. Alle beetjes helpen! Als tien man elk twee blikjes rapen, dan gaat dat hier in een hip en een wip zo brandschoon zijn dat je putje herfst een zonnebril nodig hebt om niet verblind te raken.

Leuk neveneffect: dan hoeven we het even niet over Covid te hebben. Als dat geen motivatie is, dan weet ik het niet meer. Ik hou alvast de moed erin.
De zon breekt door. Wat mij betreft volstaat dat ruimschoots als beloning.