(dit blogje verscheen op 8 maart ’23 op Medisch Contact)

Be bold, start cold. Ik leerde de les van mijn zoon. die hem op zijn beurt had opgestoken in de cursus Bergtochten Voor Dummies. Verplichte kost van de Svenska Turistföreningen (STF), oftewel de Zweedse toeristenvereniging, voor hij de bergen in mocht trekken.

Maar ik heb het hier niet over bergen – of toch wel, dat leg ik verderop nog uit – ik heb het over mediteren.

Ik zit op een mindfulness retraite in Cadzand en ‘Start cold’, is ook hier een aanbevelenswaardige tip. In tegenstelling tot de inboedel die de andere deelnemers om zich heen verzameld hebben, start ik gewoon in jogging broek en T-shirt. Op een schapenvachtje, dat wel. Mijn medemediteerders daarentegen pakken zich in als mummies met laagjes truien, fleeces, mutsen, sjaals, capes, dekentjes en dikke sokken. Ik zie zelfs slaapzakken en bodywarmers.
Terwijl de verwarming gewoon aan staat.

Maar ik ben dus bold, want ik start cold. En weet je waarom? Omdat je het van mediteren loeiwarm krijgt. Die rustige diepe ademhaling wakkert een innerlijk vuurtje aan dat lijf en leden in een warme gloed zet.
Dat kan ook een beetje aan mijn leeftijd en de bijbehorende hormonale ontregeling liggen, maar mijn ademhaling doet toch het leeuwendeel van het werk
Afgaand op het gehalte aan grijze haren in de groep, kan ik trouwens zeker niet de enige zijn die daar nog wat vapeurs bovenop krijgt. Opvliegers heet dat bij jullie, geloof ik.

Wees gerust, ik sleur ook de nodige attributen mee de meditatieruimte in, hoor. Thee, handcreme, pen en papier (waar ik nu dit blogje op zit te kribbelen), papieren zakdoekjes want je weet nooit wanneer een heftige emotie je komt boobytrappen, maar ik zit het dus wel comfortabel warm te hebben in enkel T-shirt en legging.
Moraal van het verhaal: mediteren verwarmt je leven en is energiebesparend. Op vele vlakken.

En dat van die berg waarover ik het niet en toch ook wel had? Je kunt mediteren als een berg. Een klassieke mindfulness oefening, die herinnert aan de stevigheid diep in onszelf die helpt om om te gaan met alles wat het leven ons voorschotelt. Sneew, ijs, storm, lente, verschroeiende hitte… De berg kan het hebben. Die berg zit daar en blijft gewoon zitten. Stevig in het landschap. Onvermuwbaar zijn plek innemend.
Zo kan je ook zelf zitten. Stevig als een berg, in contact met de grond, aanwezig in de ruimte, jouw plek innemend, in die houding waarin je het allemaal kan hebben. Wat er ook op je afkomt.

Ondertussen is de zon opgekomen, kwaken de wilde eenden luid terwijl ze over de polders scheren en is het tijd voor ontbijt.