Het is 36 jaar geleden, maar vanaf het moment dat de eerste tonen van Top Gun Anthem weerklinken, ben ik weer achttien jaar oud.
Alles begon met Top Gun.
Verliefd, verloofd, getrouwd en er kwamen drie fantastische kinderen van. Wie weet waren ze er zonder Top Gun wel nooit geweest, wie zal het zeggen, de geschiedenis hangt van toevalligheden aan elkaar.
Met één van die drie tussen ons in zitten we in de filmzaal, de dag na de release van ‘Top Gun: Maverick’.
Top Gun is familiegeschiedenis in huize Duverger. Al jaren is het traditie om op vakantie de film nog eens samen te kijken en de dialogen woord voor woord mee te lippen.
Schaamteloos gekopieerd komen alle heerlijke clichés opnieuw voorbij: het mooie meisje naast de zilveren Porsche, Maverick zonder helm op zijn stoere motor als hij over de eindeloze kaarsrechte woestijnweg naar Top Gun rijdt en daarbij een raceje doet met een landende F-15, de glimmend ingevette gespierde torso’s in een wedstrijdje football aan de vloedlijn. De fly-by’s, de flitsende beelden op de vliegdekschepen, ‘Great balls of fire’ op de piano, het verveelt nooit.
Wachten tot we er allemaal samen naar konden kijken is niet gelukt. Niet erg, we zullen de film nog heel vaak moeten zien voor we ook deze woord voor woord kunnen meelippen. Onlangs lukte het alsnog om de agenda’s eens afgestemd te krijgen en hebben we thuis met zijn zesjes (schoondochters moeten ook ingewijd worden in het jaarlijkse Duverger-ritueel) een kwalitatief ondermaatse download bekeken. De cinema was beter. Natuurlijk. Maar hoe gruwelijk gebotoxt Iceman er ook uit zag (helaas blijkt hij echt ziek, dus het was wellicht meer cortisone dan botox treurig genoeg) en hoe zichtbaar verouderd Cruise ook mag zijn, het was toch genieten zo met zijn allen. Ouder is daarom niet slechter. Cruise mocht nog altijd een potje mee footballen met zijn gespierde torso glanzend in beeld (geen slow motion deze keer), alleen vond ik het wel heel jammer – en helaas zeer tekenend – dat de vrouwen vervangen zijn door jongere exemplaren, ofwel gewoon gedeletet: de vrouw van Goose is dood. Ook een manier om geen ouder wordende vrouw te tonen. Het blijft tenslotte puur Hollywood. En dat doen ze goed. Goose’s zoon bijvoorbeeld is megagoed gecast, hij lijkt als twee druppels water op zijn cinema-pa.

Maar zoals gezegd, we zullen nog vaak moeten gaan voordat we deze Top Gun ook woord voor woord mee kunnen lippen. Dat is bepaald geen straf, we zullen dat met heel veel goesting doen.
Allé, zet die soundtrack nog eens op, ga die film kijken en zwijmel nog eens lekker weg.
Heerlijk!
Al hoeft Cruise niet met alle credits te gaan lopen. Zonder Top Gun zouden die drie fantastische kinderen er ook geweest zijn.