Begin november zond BNR een debat uit over het thema ‘Help de dokter verzuipt’. Na de uitzending werd er in het publiek volop verder gedebatteerd. Een (ZN) man uit het publiek merkte op: ’ja maar die dokters willen ook allemaal vrij ondernemer blijven’. VRIJ ondernemer? Daar wil ik het met u wel even over hebben.

De preferente zorgverzekeraar in mijn regio, bood ons het nieuwe contract aan voor 2014. Nou ja: aanbieden? Te nemen of te laten, want onderhandelingsruimte is er niet. Een bloemlezing uit de meest tenenkrullende bepalingen:

Noodgeval

Bij acute zaken moet de verzekerde dezelfde dag terecht kunnen voor een consult, bij niet-acute zaken moet elke verzekerde binnen 2 werkdagen voor consultatie terechtkunnen. Hoezo vrije ondernemer? Mag ik mijn praktijkvoering niet meer zelf organiseren? Gaat de zorgverzekeraar zich nu ook al bemoeien met hoe ik mijn praktijk run?

Dure medicijnen

De huisarts wordt er verantwoordelijk voor dat dure (vervangbare) geneesmiddelen, voorgeschreven door de specialist, omgezet worden naar goedkopere generieke medicijnen. Hoezo vrije ondernemer? Ben ik nu ook al verantwoordelijk voor de medicijnen die een andere dokter voorschrijft (en die wellicht een sterkere positie heeft tegenover de zorgverzekeraar, want waarom gaat de zorgverzekeraar het probleem niet aanpakken daar waar het ligt?) Blijkbaar is er niets geleerd uit de vorige ervaringen met omzetten van deze medicijnen. Ik voorspel hele hordes boze en claimende patiënten, overspannen apothekersassistentes, boze specialisten aan de lijn…

Onbetaalbare zorg

Verlaging van de tarieven voor intensieve zorg. Hoezo vrije ondernemer? Deze palliatieve zorg die heel veel voldoening geeft, maar ook erg intensief is, blijkt dus helemaal niet zo gewaardeerd te worden door de zorgverzekeraar. Voor de patiënt, in deze fase van zijn of haar leven het meest kwetsbaar en afhankelijk, is deze zorg onbetaalbaar. En dit bedoel ik niet letterlijk.

Alsook de verlaging van de tarieven voor M&I. Vrije ondernemer? Eerst zorg overnemen uit de tweede lijn en de praktijk hierop organiseren, voor een fractie van de prijs wat het in de tweede lijn kost. En vervolgens tarieven naar beneden.

Voorspelbaar geluk

Van de goede professor Vinck die ons in de geneeskunde opleiding Medische Psychologie doceerde, heb ik onthouden dat geluk te maken heeft met de mate waarin je het leven ervaart als ‘meaningful, manageable, negotiable en predictable’.

Meaningful? Is mijn werk als huisarts zinvol? Soms niet, vaak wel. Ga het eens aan die palliatieve patiënt vragen, beste zorgverzekeraar. Of aan de mevrouw die voor haar spiraaltje niet naar de gynaecoloog hoeft, en zo blij is dat dat ook gewoon bij de huisarts kan.

Manageable? Soms niet, vaak wel. Maar niet als de zorgverzekeraar gaat bepalen hoe ik mijn praktijk moet managen.

Negotiable? Nee dus. Er kan en mag niet onderhandeld worden.

Predictable? Haha. Dat is een goeie. Niks zo grillig als het beleid. Wat vandaag ingevoerd wordt, kan morgen met evenveel gemak weer afgevoerd worden. Heel moeilijk om daarop te investeren.

Wederzijdse verplichtingen

We hebben de zorgverzekeraar een brief gestuurd met onze opmerkingen en verzoeken. Benieuwd of er antwoord komt. Oh ja, in het hele contract is er geen letter te vinden over wanneer de zorgverzekeraar ons betaalt. Er wordt wel verwezen naar de gedragscode Goed Verzekeraarschap, maar mijn secure collega heeft ook dat helemaal uitgespit. Geen woord over betalingstermijnen. Dan toch een vorm van vrijheid: vogelvrij.

Vrij ondernemer? Laat me niet lachen.

Tekenen bij het kruisje.

(Deze tekst verscheen eerder op Artsennet – artsennet.nl)