Het is net als de administratie, de tuin en het huishouden: denk je net klaar te zijn, kun je weer van voor af aan beginnen. Dat lijf vol haar moet nodig getrimd worden. Oksels, benen en bikinilijn snakken naar een scheermes of epileerbeurt, en ook mijn voeten moeten ontdaan worden van een paar aardlagen eelt voor ze weer toonbaar zijn aan daglicht en sandaaltjes.
Mijn lijf lijdt aan achterstallig onderhoud. Ik haal de heggeschaar uit de garage, trek mijn werkhandschoenen aan en stort me op de klus. Benen worden geschoren, eelt geraspt en met een flinke klodder klovencrème smeer ik de blootgelegde voegen dicht.
Op mijn rechter grote teennagel zit nog een twee millimeter randje rode gel nagellak. Een restje van de laatste lakbeurt vorig najaar. Ter ere van een touwfeest waar ik wilde pronken met mijn Michael Kors high heels. Van de uitverkoop. Maar dat zag je er niet aan.
Verder geen spoortje nagellak te bekennen: de teennagels zijn volledig vernieuwd op dat ruime half jaar tijd. Op dat rode randje na dus.
Wat staat er verder nog op de to do lijst? Scrubben, oksels ontharen, bikinilijn wegflitsen met de laser (ellende! Al die pukkels erna. De kale-kut-trend is aan mij niet besteed. Nóg meer pukkels zeker?). En bodymilk, bodymilk, bodymilk. Hele liters slurpt mijn huid op voor ze weer zijdezacht voelt.
Om het geheel toonbaar te maken: een vleugje bruin zonder zon spray. Heb ik ook altijd ruzie mee trouwens. Het lukt me nooit om dat spul egaal te krijgen. Resultaat: gekke strepen op mijn voeten, badkamer vies en als ik het buiten doe, dan waait de wind de spray in alle richtingen, behalve de mijne. Gedoe. Zelfs als de schoonheidsspecialiste het doet, sta ik vol – nóg ergere – strepen.
Hoeveel makkelijker heeft mijn dochter het nu nog.
Op de eerste rokjesdag van dit jaar wikken en wegen we de noodzaak om nog een legging te dragen onder het jeansshortje dat ze aan wil trekken. ‘Zou het niet nog wat frisjes zijn zonder?’ probeer ik haar te overtuigen.
‘Och nee mama’, antwoordt ze, ‘ik heb genoeg haar op mijn benen’.