Stop nou eens met jezelf zo in de weg te zitten. Je bent een schrijver. Uch. Je wilt een schrijver zijn.
Schrijf dan ook gewoon.
Waarom heb je anders je baan opgezegd?
Toch?
Stop met zeuren en zuchten in je hoofd. Je bent niet zielig. Je bent gewoon bang om afgeschoten te worden of te ontdekken dat je er niks van bakt.
En, so what? Op je achtenveertigste draait het echt niet meer om een goed rapportcijfer en een bank vooruit.

Jij bent gewoon wie je bent. Beetje teveel ego, beetje te snel content, soms gemakzuchtig en zelfingenomen. Tikje neurotisch. (Ik mag dit allemaal over mezelf zeggen. Jij niet, wee je gebeente.) Oh ja, beetje overgevoelig. Maar ook: bevlogen, moedig en betrokken. Gebrek aan lef heeft nog nooit iemand je kunnen verwijten. (even een geleende tegeltjeswijsheid er tegenaan) Stop met alles, inclusief jezelf zo serieus te nemen. Het leven is niet zo ingewikkeld als je denkt.

Wie zegt dat je een bestseller moet schrijven?
Gewoon een boek. Punt.
Word je erg blij van.
Let maar op.

(Wim zei toch ooit ‘Martine krijgt altijd wat ze wil.’? Nou dan.)