fiets!

Daar staan we dan. Aan de Kanaalkom in Hasselt, startklaar voor een mooi fietstochtje met het gezin, de aanhangwagen volgeladen met fietsen. Op dat moment hebben we al getrotseerd: het ochtendhumeur van zoon (wat achteraf een beginnend griepje bleek), onaangekondigde wegenwerken met bijbehorende file en sombere weersvoorspellingen midden tussen deze verder zonnige lentedagen.  Klein bier bij de volgende hindernis van die dag: we – ik laat de schuldvraag veilig in het midden – zijn mijn fietssleuteltje vergeten. Mijn fiets staat op slot, het sleuteltje hangt nog netjes aan het haakje in de berging.

Niet getreurd: nog geen kilometer terug zag ik een grote fietsenzaak: ‘fiets!’. Niet geschoten is altijd mis, dus ik stap binnen en vraag of ik er een fiets kan huren voor vandaag. ‘Tja,’ zegt de vriendelijke verkoper ‘eigenlijk verhuren wij geen fietsen’. Ondertussen loopt hij van de ene naar de andere elektrische fiets en kijkt op de computertjes aan het stuur. Hij maakt een beetje verstrooide indruk terwijl hij mompelt: ‘… maar als we nu de klanten al niet meer kunnen depanneren…’.
Dan ineens kordaat met smakelijk Limburgs accent: ‘Heb ge een half uurke? Dan laad ik de batterij van deze Flyer op en mag je deze fiets meenemen. Dan is het gewoon een testrit.’
Maak dat mee! Een barmhartige samaritaan die onze dag redt! Ik kan de man wel kussen.

IMG_0631.JPG Dat hoeft niet, en ik hoef ook niets te betalen: ‘Breng maar een vlaaike mee’. Want een testrit is een testrit vindt hij.

De Flyer is een geweldige fiets, en van alle tegenwind op onze tocht, heb ik als enige geen last. ‘Mama, dit is de enige keer dat jij altijd voorop gefietst hebt,’ merkt mijn zoon ’s avonds op.
De barmhartige samaritaan en zijn Flyer made my day, al had de dag nóg tegenslagen in petto. De fietskaarten die we geprint hadden, bleken behoorlijk waardeloos. Er moest dus veel gestopt en gegooglemapt worden onderweg. Én ik reed een platte band. Echt waar. Op de geweldige Flyer met Schwalbe banden. De drie fietspompen die we bij hadden, pasten geen van allen. Gelukkig had mijn man nog zo’n spuitbus bij met repareerschuim,  en na telefonische toestemming van de barmhartige samaritaan mochten we die gebruiken. Zo konden we verder.
IMG_0626

Laatste tegenslag op deze tocht: het fietspad dóór een vijver bij Bokrijk waar we zo naar uitgekeken hadden, was gesloten door werkzaamheden.
Maar als we een opa met twee kleinzoontjes op zijn fiets gewoon het pad zien nemen vanaf de overkant, wagen wij het er ook op. Hoera, we kunnen er gewoon door! We passeren zwanen op ooghoogte, een bijzondere ervaring.
IMG_0617
En als we uiteindelijk veel te laat (met dank aan de waardeloze fietskaarten) ook ons eetadresje bereiken – de kinderen zijn ondertussen humeurig van de honger – is alles weer oké.
Op de terugtocht fietsen we nog eens langs mijn oude kot in Diepenbeek. For old times’ sake.

Zoveel verhalen gesprokkeld op één dag, allemaal dankzij de meneer van fiets.be.
Ik hoop dat hij genoten heeft van mijn doosje pralines – ik vond zo gauw geen vlaaike.
Jammer dat hij niet in Turnhout woont, ik werd meteen vaste klant.

Geplaatst in: Blog

Een gedachte over “fiets!

  1. Wim Mulder schreef:

    Wil je nog eens op een Flyer fietsen in de Drunense en Loonse duinen en er een mooi verhaal over schrijven zoals deze belevenis dan ben je van harte welkom

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.