Tegen het einde van deze week heb ik kuiten om U tegen te zeggen. Ik bivakkeer een week  in het pittoreske plaatsje Campagnac-lès-Quercy in de Franse Dordogne. Een week schrijfvakantie in een postkaart van een dorpje. De postkaart blijkt echt. De hoogteverschillen ook. 

Vanochtend om vijf uur vertrokken in Turnhout voor een bijna duizend kilometer lange en zeer voorspoedige rit naar dit droomplekje. De airco liet het afweten en in de auto liep de temperatuur op tot een plakkerige drieëndertig graden. Ik zweet als een rund, maar een kniesoor die daarop let. We zijn er!

Drie bubbelwijntjes en twee glazen Pastis later – kennismaken met schrijfdocent Ed en zijn charmante Asjha die de Chambre d’hôte Le Sympa runt waar het feest doorgaat, elk sociaal verkeer wordt hier gesmeerd met wijn, we zijn niet voor niets in Frankrijk – zoef ik vijf kilometer bergafwaarts naar het nabijgelegen Saint Pompon. De krekels ratelen hun Zuiderse lied en ik arriveer op alweer een pittoresk kerkpleintje en vind in no time een huis te koop.
Plan de campagne: Wim begint een restaurant (naar het schijnt draait het hele leven hier om de lunch) en ik ga boeken schrijven. Pardon, bestsellers. We moeten er wel van kunnen leven. Al kost de wijn hier een schijntje.

En toen moest ik natuurlijk ook een keer terug. Die vijf kilometer naar beneden weer omhoog. Flapkuiten krijg je ervan. Met dank aan de trouwe diensten van de Protbike, ons koosnaampje voor de geweldige Brompton vouwfiets-met-versnellingen. Zonder versnellingen kun je het hier vergeten, flapkuiten of niet.

Naast flapkuiten ga ik hier zowaar nog bicepsen kweken ook: ik rij namelijk platte band. Schwalbe banden nog wel… dat is nu de tweede keer in anderhalve maand tijd dat ik een Schwalbe band plat krijg.
Nadat ik voor de derde keer de band heb opgepompt – bicepsen! – gooi ik de handdoek in de ring. De rest wandel ik wel.
Weer een verhaal rijker.

Lees hier meer over de schrijfcursus en over de Chambre d’hôtes Le Sympa.