Het is alweer een paar jaar geleden dat ik uit het feestcircuit stapte. Ik doe al lang niet meer mee. Het was toen de bedoeling om een jaar lang alle uitnodigingen af te slaan, maar dat beviel zo goed, dat ik het gewoon zo gelaten heb. Geen feesten meer voor mij. Op een paar uitzonderingen na.

Als vanzelf accepteerde de buitenwereld die nieuwe status quo zonder dat het veel stof deed opwaaien.
Zó, uit de feestmodus, kon ik het circus met een beetje meer afstand bekijken. Dat leverde een paar nuttige en wonderlijke levenslessen op.

1. Ik vertoef graag in de buurt van mensen die goed voor zichzelf zorgen. Die maken het zo makkelijk om ook voor jezelf bewuster te worden van wensen en grenzen, en die vervolgens te (durven) handhaven.
2. Ineens bleek ik zelf op die manier ook anderen te inspireren: ‘dat zou ik ook wel eens willen doen af en toe, een uitnodiging vriendelijk afslaan’. Dan kon ik ze geruststellen dat dat niet half zo moeilijk was als het leek. Gewoon doen dus, en kijken wat er dan gebeurt.
3. Ik bleef toch uitnodigingen krijgen, mensen schreven me niet af. En áls ik dan een keer toch mee naar een feest ging, werd ik zo warm onthaald dat het me ontroerde. Ik leerde dat mensen een groot hart hebben, en ongelooflijk vrijgevig zijn in hun vriendschap. Eigenlijk was dat de mooiste les: Waar ik gevreesd had afgewezen te worden, werd ik juist geaccepteerd zoals ik ben.
4. Er ontwikkelde zich een nieuwe vorm van sociaal contact in hetzelfde vrienden-circuit. Ik richtte een straatverlichtings-clubje op dat om de twee weken samen mediteerde. En keer op keer ervaar ik hoe bijzonder en intens het is om samen stil te kunnen zijn. Tussen het mediteren door kletsen we bij bij een kopje thee, en zo ben ik toch weer deel van dezelfde gemeenschap. Alleen op een andere manier.
5. Samen zwijgen: als je dat kunt, zit het heel goed. Het is stilte vol communicatie, een wonderlijke manier van samenzijn. Fijn ook te merken dat het samen-zwijgende-clubje uitbreidt: laatst waren we zelfs met vier. En met vier stil zijn is weer heel anders dan met alleen of met twee.
   Afgelopen zomer ontdekte ik het plezier van ‘silent disco’… wie weet zetten we hier samen een nieuwe trend: silent buurtfeestje met thee à volonté.

Alzo weer geheel zen gaat ieder zijns weegs. En Eric, die moet heel snel zijn, want hij wil de match PSG-Standard zien. Heel zen: het leven zoals het is. Maar dan met volle aandacht.