Wachten op je doktersafspraak doe je hier in de wachtzaal, de spreekkamer heet het kabinet en het spreekuur noemen we de raadpleging.

Een consult is hier een consultatie, de voorgeschiedenis heet antecedenten en als iemand zich beroerd voelt, noteert de dokter ‘algemeen onwel’. Je kunt ook ‘algemeen wel’ zijn, dan heb je de dokter niet nodig. Tenzij je in een zorgcentrum verblijft (bejaardentehuis) en dan komt de dokter je toch elke maand bezoeken. Ook als je dus algemeen wel bent en er geen specifieke hulpvraag is.

De patiënt betaalt ‘opleg’ in plaats van remgeld en wij doen huisbezoeken in plaats van visites.

Als we dienst hebben, zijn we ‘van wacht’. We hebben ‘wachtposten’ waar jullie huisartsenposten hebben en als de patiënt ziek thuis blijft, heeft hij een ‘briefke voor het werk’ nodig van ‘mijnheer doktoor’. Een arbeidsongeschiktheidsattest dus in net Algemeen Nederlands.

Die heerlijke kleurrijke taal van het Vlaamse huisartsenjargon, de Nederlanders lusten er wel pap van. Nog veel kleurrijker zijn de ziektes die we hier hebben.

Laatst op een feest met Belgische dokters, hadden mijn Vlaams-Nederlandse collega en ik de grootste lol. We verkneukelden ons over de de locale non-diagnoses die hier floreren.
Verlegenheidsdiagnoses heb je natuurlijk overal, maar hier zijn ze toch wel heel creatief. We hebben Cryptotetanie en Mycoplasma-luchtweginfecties.

Het is dan ook uitermate belangrijk om ‘bloed te trekken’ als je een Mycoplasma vermoedt, zodat je met een kuur Biclar kan starten, want enkel dat helpt. Ja, dat heeft de firma van Biclar goed voor elkaar. We lachen ons een kriek. In onze respectievelijke huisartsenpraktijken in Nederland, ging het nooit over dat beest.

Tien kilometer verderop, de grens over, bestaat ook Cryptotetanie niet. Maar hier hebben we er zelfs een test voor die het onomstotelijk kan bewijzen: als je spieren bij de cryptotetanietest – die uitgevoerd wordt bij de specialist fysische geneeskunde – sneller verkrampen dan normaal, ben je de pineut. Want die Cryptotetanie-diagnose sleur je de rest van je leven mee, net zoals dat gaat met het Chronisch Vermoeidheidssyndroom en Fibromyalgie. Die hier overigens ook welig tieren.

Hier is ook veel Hemochromatose, net als in Tilburg een veel grotere incidentie is van Familiale Hypercholesterolaemie. Dat dan weer wel.

Het is zo verhelderend en relativerend om met een beetje afstand te kijken naar de gektes die we allemaal kennen en zo normaal lijken. De eigen cultuurtjes, gewoontes en dus ook ziektes. Rare jongens, die Belgen.