‘Gij ziet er nog goed uit mevrouw.’
‘Danku,’ antwoord ik reflexmatig. ‘Huh?’ denk ik erachteraan, ‘Goed uitzien? Voor wat? Voor een oude vrouw? Voor uwe leeftijd?’ Weet dat grietje dan hoe oud ik ben? Is het me aan te zien? Staat het op mijn voorhoofd gekalkt dat ik net éénenvijftig ben geworden?

‘Bah,’ stelt ze me gerust, ‘ik moet er ook aan werken hoor.’
‘Tja, dat moeten de meesten onder ons,’ maak ik me er met een gemeenplaats vanaf terwijl mijn denkradartjes voortknarsen: zie ik eruit alsof ik er hard aan werk?
Ik kijk haar niet aan, houd mijn ogen dicht, maar ze pikt de boodschap niet op. ‘En wat voor werk doet u?’
‘Ik geef les,’ lieg ik glashard. Ik heb nog nooit gelogen over mijn werk, maar ik heb hier echt geen zin om uit te leggen dat ik huisarts ben. Ze vraagt me nu al het hemd van het lijf. ’t Is te zeggen, de bikini, want we bevinden ons in de sauna. Zonet waren er nog twee opgeschoten jongens maar die hadden al snel genoeg van haar ondervraging en waren maar wat blij dat ze in mij een nieuw slachtoffer had gevonden om haar pijlen op te richten. De jongens waren de deur uit geglipt waarop het grietje droogjes vaststelde: ‘En nu zijn we nog met twee.’

Hier trek ik de grens, genoeg is genoeg: ‘Sorry, ik bedoel het niet verkeerd hoor, maar ik geniet hier graag even van de rust en de stilte, daarvoor kom ik naar de sauna.’
Ze snapt het. Denk ik. We zwijgen en zweten verder.
‘Mijn moeder zegt dat ik niet sociaal genoeg ben.’
‘Wees gerust hoor, je bent meer dan sociaal genoeg.’ Inkoppertje.
Waarop de rust in de sauna weerkeert en ik verder kan gaan met genieten. In mijn hoofd sla ik de conversatie op. Ik warm op tot mijn hart zo luid bonst dat het tijd wordt om af te koelen. Lang onder de koude douche nagenieten. Douchen, haar wassen, lijf scrubben, afdrogen. In het kleedhokje schrijf ik dit blogje uit terwijl de bodymilk in mijn schoongeschuurde vel trekt. Ik fiets naar huis, trek mijn feestjurk aan en dan rijden we met zijn vijfjes naar De Repertoire in Herentals om mijn verjaardag te vieren met een etentje. Op mijn leeftijd is dat het fijnste cadeau dat ik kan verzinnen: iedereen samen, alle kindertjes om me heen, en een goeie gintonic.
Voor ik ’s nachts mijn feestjurk uittrek, kijk ik nog even in de spiegel en geef mezelf een vette knipoog. ‘Ge ziet er nog goed uit, mevrouw.’
Voor uwe leeftijd toch.