Wetmatigheid in zwerfvuil-land: je hebt altijd te weinig zakken bij. Hoeveel zakken je ook bij hebt. Zeg dat ik het gezegd heb.
Topstukken uit de collectie vandaag: een bril, een schuimspaan, een gasbommetje (had ik net nodig! maar dan wel een vol graag?) en een nog goed te gebruiken want geheel intact verpakt condoom. Oh ja, ook een golfbal.
Ik vond een volledige verpakking vidé-koekjes, ergens had een gezin dus koninginnehapje op het menu staan maar deze keer helaas zonder de koekjes, wat natuurlijk maar half zo lekker is.
Verder opvallend veel mosselschelpen, koffiefilters (er wordt gekampeerd en gebivakkeerd dat het een lieve lust is) en pampers-pampers-pampers.
En schoenzolen! Bizar hè? Wordt er zoveel gewandeld dat onze schoenen collectief uit elkaar vallen van versletenheid?

Hoe voller de zakken raken, hoe opgeruimder mijn hoofd. Meestal toch. Sommige opruimacties daarentegen zijn minder bevorderlijk voor het algeheel welzijn. Zo voelde ik toch een steekje in mijn hart toen ik zag dat mijn naam al binnen een week van het praktijkbord gewist was, terwijl het meer dan een jaar had geduurd voor die er destijds eindelijk op mocht…
Tekenend.

Over blikjes en sigarettenpakjes hoeven we het eigenlijk niet meer te hebben, dat is sowieso de overgrote meerderheid van rondslingerende troep. Ik doe hierbij graag een voorstel: schaf gewoon sigaretten en frisdrank af. Er is nog nooit iemand beter van geworden. Ook de gemiddelde Body Mass Index (belangrijk in Covid-tijden!) en de gezondheidszorg (nog belangrijker in Covid-tijden! En ook buiten Covid-tijden!) zullen daar wel bij varen.

In De Standaard stond afgelopen weekend een artikel over zwerfvuil rapen: ‘Het geluk ligt voor het oprapen’: een bezigheid waar je tijdens de lockdown blij van wordt. Al zie ik niet in waarom het enkel tot de lockdown beperkt zou moeten blijven.
Na de opruimronde van vandaag had ik zoveel zakken dat ik zelf niet meer op mijn fiets kon zitten, de volle zakken hingen aan alle kanten. Dus ben ik maar naar huis gewandeld met de fiets aan de hand. Ik voelde me een zwerver, zo bepakt en bezakt met al die troep.
In de beek dreef een maandverband.