Ochtendcocktail

Half gedrogeerd vatte ik gisteren de laatste werkdag van de week aan. Niet alleen leef ik al dagen op paracetamol vanwege mijn grieperige wattenkop na de boosterprik afgelopen dinsdag, ook ben ik nog groggy van het slaaptekort na de wachtdienst op woensdag. Onder die wachtdienst probeerde ik trouwens nog uit te komen met een sneltestje. Want ik had al een paar keer zomaar uit het niets een niesbui gehad, en voelde ik daar ook geen snotneus opkomen? Maar test negatief, geen covid dus, en geen excuus om thuis onder de wol te kruipen. Ja, een mens begint gekke dingen te doen om een beetje rust te stelen.

Naast de paracetamol, bestond mijn ochtendcocktail aan drugs die donderdagochtend uit een zestal pillen die mijn collega me in de handen had gedrukt nadat ze eens in de stalenkast was gedoken: magnesium, zink, vitamine D, calcium, vitamine C en waarom ook niet wat ubiquinol nu we toch bezig zijn? Onder het adagium ‘baat het niet, dan schaadt het niet’, neemt ze zelf regelmatig een supplementje hier en daar, en ze leek dat voor mij ook een goed idee te vinden.
Natuurlijk beseffen we allebei dat het niet van die supplementen zal afhangen of we het volhouden of niet, maar het idee is ook al iets waard.
Nee, het volhouden zal vooral afhangen van wat het Overlegcomité vandaag in al zijn wijsheid zal beslissen. Ik las iets over onder andere aanpassen van de teststrategie, en daar snakken de huisartsen naar. De half wankelende geraamtes die binnen schuifelden op de wachtpost toen ik daar van dienst was, bleken namelijk geen patiënten maar collega-huisartsen. Vergeef mij enige overdrijving. 
Maar ook ziekenhuizen kraken onder de onmenselijke druk, leerkrachten bezwijken of dreigen te bezwijken en alweer zijn velen de dupe van deze krachtige covid golf.

Naast de handvol oppeppers die ik achterover geslagen heb, draai ik voorts vooral op suiker. De brandstof waar mijn lijf om schreeuwt in tijden van stress, en waarvoor ik de fut niet meer heb om eraan te weerstaan. Alsof dat zou helpen, maar je moet wat.

Wat zeker wél hielp om de dag gisteren goed door te komen:
1. Het was toch een tikkeltje rustiger met telefoontjes. Het lijkt erop dat mensen zichzelf al in lockdown zetten.
2. Het vooruitzicht dat het de laatste werkdag van de week was en dus vooruitzicht op genoeg uren slaap! Met daarna tijd voor een cappuccino in de koffiebar, krantje, blogje schrijven. Le paradis, quoi.
3. Het vooruitzicht op een mini-mindfulness retraite in Cadzand waarvoor ik me in onverdachte tijden had ingeschreven en wat nu uitermate vooruitziend blijkt. Alsof ik voorvoeld had dat een eilandje van rust meer dan welkom zou zijn in het oog van deze perfect storm.
En 4. het powernapje in de kapel waar ik voorafgaand aan de huisbezoeken-ronde mijn koffietje dronk en even mijn ogen sloot. Voor ik de kapel verliet, stak ik er nog een kaarsje aan. Voor iedereen die het nu moeilijk heeft. Hou vol!

Micro-pauzes – ik blijf het zeggen – zijn de krachtigste tool om drukke dagen heelhuids door te komen.
Mijn collega had ze ook ontdekt: ‘Ik ben net tien minuten in de auto blijven zitten om even mijn ogen dicht te doen,’ zei ze toen ze terugkwam van haar huisbezoeken.

Heel verstandig. Ik hoop ook dat het crisisoverleg straks met even verstandige maatregelen naar buiten komt. Hoop doet leven. En pillen ook. Wink wink.

Geplaatst in: Blog

6 gedachten over “Ochtendcocktail

  1. Dory Abrahamse schreef:

    Ai ai, heel veel sterkte toegewenst! Het is ongeëvenaard druk en stressig in de zorg door COVID-19. En dan nog kom ik mensen tegen, die het ontkennen: ???.

    Een handjevol noten kan je misschien helpen? Thuis in kleine zakje rond de 30-50 gram noten in doen: helpt echt qua energie.

    Sterkte ???

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.